After Marriage 2(Zawgyi)

                                    

                                          
သည္ေန႕ေနာက္ဆုံး အၿပီးဖတ္ရမည္ဟု ရာဇသံရထားေသာ စာအုပ္ကို ပ်င္းပ်င္းရိရိ ဖတ္အၿပီး မ်က္မွန္ကိုခြၽတ္၊ မ်က္ဆံကို ဟိုသည္ေဝ့ဝဲကစားရင္း အေညာင္းအညာေျဖလိုက္သည္။ နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ညဆယ့္တစ္နာရီမက္တင္း။ ညေနစာစားၿပီးခ်ိန္ ခုနစ္နာရီကတည္းက သည္စာအုပ္ကို သူ ဖတ္လာလိုက္တာ။ ၾကားထဲ အိိမ္သာသြား၊ ေရေသာက္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ယူခဲ့မိတာ။ 
သည္ေန႕ည ဒါကိုၿပီးေအာင္ဖတ္ရမည္ဟု ထိုလူႀကီးက ဆိုထားခဲ့သည့္အျပင္ သည္စာအုပ္ၿပီးမွ သူလုပ္ခ်င္သည့္အရာတစ္ခုကို ထိုလူႀကီးထံမွ ေတာင္းဆိုစရာကလည္း ရွိေနေသးသည္မို႔။
ေဘးရွိစားပြဲကို မသိမသာေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္စိေရွ႕မွ စာအုပ္ကို မ်က္မွန္တစ္လက္ ၾကားခံနယ္ျပဳ၍ စိတ္ဝင္တစားဖတ္ရႈေနသူ၏ မ်က္ႏွာတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို တခုတ္တရ ေငးရွိုက္မိသည္။
ဟိုတေလာကမွ ဆံပင္ညွပ္ထားတာေၾကာင့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာထက္ အၿမဲေနရာယူေနက် မ်က္မွန္ငယ္ဟာ အလွေပၚ အယဥ္ဆင့္ခြင့္ရရွာသူလို ဝံ့ဝံ့ႂကြားႂကြား။
ရိပ္သင္ခံထားရသည့္အားေလွ်ာ္စြာ ခပ္စိမ္းစိမ္းျဖစ္ေနေသာ နားသယ္စပ္တို႔က အသည္းယားတတ္သူပီပီ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ တို႔ထိေဆာ့ကစားခဲ့ၿပီးေပမဲ့ ထပ္မံထိေတြ႕ခ်င္ေနသည့် အာသေဟာတို႔ကလည္း မကုန္နိုင္မခမ္းနိုင္။
သဘာဝအတိုင္း ထူထဲထဲမ်က္ခုံးတစ္စုံၾကားမွ နိမ့္ဆင္း သြယ္တန္းလာေသာ ႏွာတံမို႔မို႔ထက္ သူ႕စိတ္တို႔ စၾကၤန္ေလွ်ာက္မိခ်ိန္ တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ေသာ မ်က္ခြံမို႔မို႔တို႔ဟာ သူ႕လိပ္ျပာတို႔ ခိုနားရာ။
"လင္းထက္ေနာင္"
"ဗ်ာ...ဗ်ာ"
ျပင္ဆင္ခ်ိန္ေတာင္မရရွိလိုက္ဘဲ ဆုံေတြ႕လိုက္ရေသာ မ်က္ဝန္းဆုံခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ခပ္စိတ္စိတ္မ်က္ေတာင္တို႔ထက္ ခိုနားေနေသာ သူ႕စိတ္လိပ္ျပာေလးဟာ ပိုင္ရွင္ထံသို႔ ကသိုက္ကရိုက္ျပန္ေျပးလာရရွာသည္။
"ကိုယ့္ကိုၾကည့္ေနနိုင္တဲ့အထိ အားေနရေအာင္ ဖတ္ခိုင္းထားတာ ဖတ္ၿပီးသြားလို႔လား"