Part 1.2

                                    

                                          

[Unicode]Part 1.2
ခန်းမမှာ လူတွေပြည့်နေပြီး ကြမ်းပြင်က တောက်ပနေတယ်။ အမိုးခုံးက ဥရောပနန်းတော်လို ဖြစ်ပြီး မီးရောင်တွေက ထိန်ထိန်လင်းနေကာအဝိုင်းထိုင်ခုံတွေက အနိမ့်ကနေ အမြင့်ထိ လူတွေပြည့်နေသည်။  ခန်းမရှေ့မှာလဲ  မတ်တပ်ရပ်လျက် အားလုံးအနက်ရောင်ဝတ်ထားတဲ့လူတွေအများကြီးရှိနေသည်။
ခန်းမ၏အလယ်တွင် မမြင်နိုင်သောအစက်အပြောက်များမရှိဘဲ ၃၆၀ ဒီဂရီဖြင့် လူတိုင်းရှေ့တွင်ပြသထားသည့် အနှိုင်းမဲ့ကြီးမားသော holographic ဖန်သားပြင်နှစ်ခုရှိနေသည်။ ဖန်သားပြင်တစ်ခုစီတွင် လူတစ်ဦးနှင့် တစ်ဦးအပြိုင်အဆိုင်ဖြစ်နေပုံပေါ်သည့် ကျောက်တုံးများဖြင့် ပြခန်းများစွာကို ပြသထားသည်။ 
ပိုင်ကျင်း က အဲဒါကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့အကြည့်ကို ရုတ်လိုက်ကာ ဗိုက်ထဲက ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုကြောင့် ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြစ်နေတယ်။ မျက်နှာက အနည်းငယ် ဖြူဖျော့သွားပြီး လူအုပ်၏ အနားသို့ လျင်မြန်စွာ လျှောက်သွားကာ လူတစ်ယောက်ကို ပုခုံးပေါ် လက်ဖြင့် ပုတ်ကာ
" တဆိတ်လောက် အစားအသောက်ရောင်းတဲ့ နေရာ သိလား "
"ငါနေလို့မကောင်းနေဘူး လောင်းကြေးက ဆယ်မိနစ်အတွင်းမှာပဲ ပြီးသွားတော့မှာ။ ဘယ်ဘက်လောင်းရမလဲဆိုတာကို သေချာစဉ်းစားဖို့လိုနေတယ် ဝေးဝေးကိုထွက်သွား"
ထိုလူက သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စိုက်ကြည့်ကာ အချိန်နှင့်အမျှ သူ့သူငယ်ချင်းနှင့် ဆွေးနွေးရန် အလျင်အမြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ 
"No. 3က ကောင်းတယ်၊​ေက်ာက္စိ္မ္း​ေကာင္း႐ွိ​ေနနိုင်တယ်။" 
"No. 3 က တကယ်ကောင်းပေမယ့် ငါကတော့ No. 8 က ပိုကောင်းပြီး တက်လာမယ်လို့ထင်တယ်။No.8ကိုပဲ လောင်းကြေးထပ်မယ်"
" ငါကတော့No.5 က ပိုဖြစ်နိုင်မယ်ထင်တယ်"
ပိုင်ကျင်း ၏ မျက်လုံးများသည် အနည်းငယ် အေးစက်နေပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ထားကာ ပတ်ပတ်လည်ကို လျင်မြန်စွာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရာ ခန်းမအတွင်း နေရာတိုင်းတွင်  အစောင့်များစွာ ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး စွမ်းအင်သေနတ်ပေါ်မှ လက်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။