" ဘယ္လိုလုပ္ ဇြန္ဘီေတြ အမ်ားႀကီးက ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာတာလဲ? "
" စြမ္းအားရွင္ေတြ အကုန္လုံး၊ ၿမိဳ႕တံတိုင္းကို လာၾက! "
" သုေတသနအဖြဲ႕ ေနာက္ဆုံးထုတ္ထားတဲ့ လက္နက္ေတြ ဘယ္မွာလဲ? ဒီကို ျမန္ျမန္ယူလာခဲ့ၾက! "
" သာမာန္လူေတြလည္း တိုက္ပြဲမွာ ပါဝင္ရမယ္… "
…
အကာအရံေပၚတြင္ အေျခစိုက္စခန္း၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဆက္တိုက္ၫႊန္ၾကားေနၿပီး စခန္းတစ္ခုလုံး အလုပ္လုပ္ေနၾကသည္။
ကေလးငယ္မ်ား၊ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုမ်ားႏွင့္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္း မရွိေသာ လူနာမ်ားသည္ စီမံဌာန၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္တြင္ အစီအစဥ္ျဖင့္ တူးထားေသာ ဗုံးခိုက်င္းမ်ားထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ၾကသည္။ သာမန္တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္း ရွိေသာ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ေထာက္ပံ့ပို႔ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို စတင္လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး စြမ္းအားရွင္မ်ားႏွင့္ ေလ့က်င့္ထားေသာ သာမန္လူမ်ားသည္ တံတိုင္းေပၚသို႔ တက္ေရာက္ၾက၏။
ဤအခ်ိန္တြင္ ဇြန္ဘီမ်ား၏ ထူထပ္ေသာ စစ္တပ္သည္ ၿမိဳ႕႐ိုးေအာက္သို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
သူတို႔သည္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေခါင္းေမာ့ကာ ၿမိဳ႕တံတိုင္းေပၚမွ လူသားမ်ား၏ အနံ႔ကို ရႉလ်က္ နံရံေပၚသို႔ တြယ္တက္ၾကသည္... ေသခ်ာတာေပါ့၊ သူတို႔တြင္ နံရံတက္ႏိုင္စြမ္း မရွိ။ သူတို႔သည္ နံရံမတက္ႏိုင္ေသာ္လည္း ဂ႐ုမစိုက္ေခ်။ သူတို႔သည္ သူတို႔ေရွ႕မွ ဇြန္ဘီမ်ားကို တိုက္႐ိုက္တက္နင္း၍ ရပ္တန႔္မႈမရွိဘဲ အေပၚတက္ၾကသည္။
သဘာဝလြန္စြမ္းရည္မ်ားႏွင့္ လက္နက္မ်ားသည္ ဇြန္ဘီမ်ားစြာကို သတ္ပစ္ႏိုင္ေသာ္ျငား ဤဇြန္ဘီမ်ားက ဘာမွမခံစားရေခ်။ သူတို႔က စြမ္းအားရွင္မ်ား၏ တိုက္ခိုက္မႈကို ရင္ဆိုင္ရၿပီး အေပၚေရာက္ရန္ လက္ေမာင္မ်ားကို ဆန႔္ထုတ္ထားသည္။
ၿမိဳ႕တံတိုင္းက အလြန္ျမင့္မားၿပီး သူတို႔က တံတိုင္းေပၚတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ လူမ်ားကို လုံးဝ လက္လွမ္းမမွီႏိုင္ဘဲ ေနာက္တစ္စကၠန႔္အတြင္းမွာပဲ အသတ္ခံရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ အဓိပၸာယ္မဲ့ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။