မရေမတွက်နိုင်သော ဇွန်ဘီများသည် တက္ကသိုလ်မြို့တော် အခြေစိုက်စခန်းသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ရှေ့တက်လာကြသည်။ ဤအခြေအနေဟာ အမှန်တကယ်ပင် သာမန်မဆန်လှချေ။
ဇွန်ဘီများသည် ယေဘူယျအားဖြင့် တပေါင်းတစည်းတည်း မပြုမူကြ။
သူတို့ အတူစုဝေးလာသောအခါ ထူထပ်သိပ်သည်းစွာ စုပေါင်းနေသော လူသေအလောင်းများ မတ်တပ်ရပ်နေကြခြင်းမှာ... တကယ့်ကို ကြောက်စရာကောင်းလှသည်။
လူသားများသာ ဇွန်ဘီများ ဖြစ်လာပြီး ဇွန်ဘီများအတွက် ချက်ပြုတ်နည်းမှာ လူသားများသာ ဖြစ်သည်ဟု ပြောရသည်မှာ ထူးဆန်းသည်... ဤသည်ကား လူသားများကို ဇွန်ဘီများ ရှိလာခြင်းမှာ ကမ္ဘာကြီး၏ ကြီးမြတ်သော လူသားမျိုးနွယ် ရှင်းလင်းသန့်စင်စေခြင်းဟု စဉ်းစားစေလေသည်။
သို့သော် မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ လူသားများနှင့် ဇွန်ဘီများသည် ယခုအခါ အသေအကြေ တိုက်ခိုက်နေသော ရန်သူများ ဖြစ်နေပြီ ဆိုသည်မှာတော့ သံသယဖြစ်စရာမရှိချေ။
ဤမမောမပန်းသော၊ ဉာဏ်မရှိသော၊ အနာအကျင်မရှိသော ဇွန်ဘီများသည် သက်ရှိလူများကို စားသုံးပြီး လူသားမျိုးနွယ်ကို အလွန်အမင်း ကြောက်လန့်စေသည်။
တက္ကသိုလ်မြို့တော် အခြေစိုက်စခန်းသည် အလွန်ကြီးမားသည်။ တစ်နှစ်အတွင်း တက္ကသိုလ်များစွာကို လူနေရပ်ကွက်များအဖြစ် ကာရံရန်အတွက် အခြေစိုက်စခန်းအနားတွင် ကြီးမားသော တံတိုင်းကြီးတစ်ခု တည်ဆောက်ထားခဲ့သည်။
ဤအချိန်တွင် ကျိုးဝမ်ရှိူ့သည် တံတိုင်းပေါ်တွင် ရပ်နေပြီး မနီးမဝေးမှ ဤနေရာသို့ လာနေသည့် ဇွန်ဘီများကို သူ မြင်နိုင်သည်။
ထိုဇွန်ဘီများက သေသပ်စွာ လမ်းမလျှောက်ကြချေ။ တွန်းလိုက်ထိုးလိုက် ဖြစ်နေကြသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ မြေကြီးပေါ်သို့ တွန်းချခံရသော ဇွန်ဘီများ ရှိသည်... ပြီးနောက် တခြားဇွန်ဘီများက သူ့အပေါ် တက်နင်းသွားလိမ့်မည်။
ကျိုးဝမ်ရှိူ့ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သည်။
ယခင်က အပြင်တွင် ဇွန်ဘီများကို သူ တွေ့ခဲ့စဉ် သူ မည်သို့အနိုင်ရခဲ့မှန်း သူ မသိသော်လည်း ယခုမူ...
