53. မို႔႐ႊမ္မင္၏ စုတ္ၿပဲေနေသာ ဂုဏ္သိကၡာကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိ႐ွိလာခဲ့သည္

                                    

                                          
မို႔ဟြာဝမ္သည္ သူ႕သမီးက ပန္းကန္ျပား ကိုင္ေဆာင္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ားဖြင့္ကာ အံ့အားသင့္သြားသည္။  သူ႕အၾကည့္ေတြက သူမကိုင္ထားတဲ့ ပန္းကန္ျပားဆီကို ေ႐ြ႕သြားသည္ ။  
ဂ်ံဳယာဂု ပန္းကန္လုံးတစ္လုံး၊ သခြားခ်ဥ္ဟင္းတစ္ပန္းကန္ႏွင့္ ႐ွာလကာရည္ ၾကက္သားပန္းကန္ျပား...... 
သူတို႔အားလုံးက သူႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းပြဲေတြပင္ ။  
ထို႔ေနာက္ သူက မို႔႐ႊီတုန္း၏မ်က္ႏွာကို ဝမ္းနည္းမႈအရိပ္အႁမြက္ျပကာ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။  
တုန္းအာသည္ လု႐ွႏွင့္ အလြန္ဆင္တူသည္၊ အထူးသျဖင့္ သူမသည္ ပန္းကန္ျပားကို ကိုင္လိုက္ေသာအခါ၊  အခု သူျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ သူ႕မိန္းမကို သူ ဘယ္ေလာက္ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။  
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာထိုမိန္းမသည္ သူ႕အနားတြင္႐ွိေနပါက၊ သူအတြက္ ထိုကဲ့သို႔ မနက္စာျပင္ဆင္ေပးမွာ ေသခ်ာပါသည္။  
"တုန္းအာ ၊ သမီးဘာလို႔လာတာလဲ။ ငါေနေကာင္းပါတယ္၊ ငါစားခ်င္စိတ္မ႐ွိဘူး"
မို႔ဟြာဝမ္က ျပဳံးၿပီး သူ႕အေတြးေတြကို ဖုံးကြယ္ကာ ေမးလိုက္သည္။  
"ေဖေဖ၊ မစားရေသးတာ ၾကားမီေတာ့ ၊ သမီးက ကိုယ္တိုင္ ဟင္းခ်က္ထားတာ ၊ အေဖျမည္းၾကည့္ပါဦး"  
မို႔႐ႊီတုန္းက ျပဳံးျပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ျဖင့္ သူ႕ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။  စာ႐ြက္ေတြကို သူ႕ေ႐ွ႕မွာ ဖယ္လိုက္ၿပီး ပန္းကန္ေတြကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္တယ္။  ထို႔ေနာက္ သူမသည္ မို႔ဟြာဝမ္ ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားဆီသို႔ ေပးလိုက္သည္။  
"တုန္းအာက ဒီဟင္းပြဲေတြအားလုံးကို လုပ္ခဲ့တာလား။"  
မို႔ဟြာဝမ္က မို႔႐ႊီတုန္းကမ္းေပးေသာ တူေခ်ာင္းမ်ားကို လက္ခံလိုက္ရင္း လွမ္းေျပာသည္။  သူ႕ တုန္းအာက ဘယ္တုန္းက ႀကီးျပင္းလာၿပီး ဒီေလာက္ ဉာဏ္ေကာင္းလာရတာလဲ။  
"ဟုတ္တယ္ ၊  ေဖေဖ ျမန္ျမန္ ျမည္းစမ္းၾကည့္ပါဦး ။ ေအးသြားရင္ မေကာင္းပါဘူး။"