အခန်း (၁၄၉) ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်ကို ရာရာစစ အကွက်ချရဲတယ်ပေါ့

                                    

                                          
အခန်း (၁၄၉) ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်ကို ရာရာစစ အကွက်ချရဲတယ်ပေါ့
တိမ်ခွင်းရထားလုံးက လေကိုခွင်းလျက် အတန်ကြာ ပျံဝဲနေလေ၏။
ရထားလုံးစီးရန် အခွင့်အရေးမရှိကြသော အမျိုးသမီးကျင့်ကြံသူများသည် ကောင်းကင်ကို မော့မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ကြတော့ချေ။ သူတို့၏အမြင်မှာ ရထားလုံးပျံက တောက်ပနေသော လှေတစ်စင်းနှင့် တူနေတော့သည်။
မင်ရှစ်ရင်က ပဲ့ကိုင်ရသည့်သူဖြစ်တာက ကံကောင်းသည်ဟု ရုတ်တရက်ခံစားမိလာသည်။ သူက ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်တစ်ခုလုံးကိုမြင်နိုင်၏။ ပြောလိုက်တော့သည်။ “သွားကြမယ်”
ရထားလုံးပျံက ရှေ့သို့ရွေ့သွားတော့သည်။
“ထန်းကျီမြို့က သိပ်မဝေးဘူး။ အနှေးဆုံးအရှိန်နဲ့သွား” လုကျိုးက အမိန့်ပေးလိုက်၏။
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ရှစ်စွင်း”
ရထားလုံးက အရှိန်လျော့သွား၏။ ကျန်သည့်သူများက ရထားလုံးပျံဘေးမှလျှောက်နေပြီး မြေများ၊ တောင်တန်းများ၊ တောအုပ်နှင့်မြစ်များကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အချို့သော ထူးခြားသတ္တဝါများက တိမ်ထဲလူးလွန့်သွားလာတာ မြင်နေရ၏။ နေရောင်ခြည်က တိမ်အလွှာများကို ဖြတ်လျက် ရထားလုံးပျံကို တောက်ပနေစေတော့သည်။ မြင်ကွင်းက အလွန်မျက်စိပသာဒဖြစ်စေတော့၏။
လုကျိုးက လက်ပြကာ ပြော၏။ “ကျူပ်တို့တွေ...”
ဟွားဝူတောက်သည် ထိုမျက်နှာပေးမှုကြောင့် လွှမ်းမိုးခံလိုက်ရ၏။ သူက အမြန်ဖိတ်ခေါ်သည့် လက်ဟန်ပြုလိုက်ပြီးနောက် လုကျိုးကို သူ့ထက်အရင်သွားခွင့်ပေးလိုက်၏။ နှစ်ယောက်သားက ရထားလုံးပျံ၏ဦးပိုင်းဆီသို့ ဘေးချင်းယှဉ်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူတို့က အကောင်းဆုံးနေရာ၌ ရပ်ပြီး မြင်ကွင်းကို ခံစားနေလေ၏။
“ယွင်ဂိုဏ်းမှာ ရထားလုံးပျံနှစ်စင်းရှိတယ်။ တစ်စင်းကို ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်က အသုံးပြုပြီး နောက်တစ်စင်းကို ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ရဲ့သမီးသုံးတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးပေါင်းလိုက်တာတောင် ဒီတိမ်ခွင်းရထားလုံးနဲ့ယှဉ်ရင် မှိန်နေသေးတယ်” ဟွားဝူတောက်က စိတ်ရင်းဖြင့်ပြောလိုက်လေ၏။