[Unicode]
"ရှောင်းကျန့်....မသွားပါနဲ့....!"
အခန်းပြင်ကိုထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကို ရိပေါ်အနောက်ကနေပြေးဖက်လိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ပါးပါးက ရိပေါ်နဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုခွဲချင်နေတာ ရိပေါ်သိသည်။
"ခဏလေးပဲ သွားမှာပါကွာ...."
"ဟအင်း...!"
ရိပေါ်ရဲ့ငြင်းဆန်သံက ခပ်ကျယ်ကျယ်။ရှောင်းကျန့်မှာ ဖခင်နဲ့ချစ်ရသူကြား ညှပ်လို့ရယ်။ရိပေါ်ဟာ တစ်ခါတစ်လေဆို ဂျစ်တိုက်တက်သည် ဒီလိုအချိန်မျိုး ပါးပါးကရှောင်းကျန့်ကို အခေါ်လွှတ်လိုက်တဲ့အချိန်တွေ။
"ရိပေါ်....ပါးပါးက ကိုယ့်ကိုတွေ့ချင်နေတာလေ...."
ရှောင်းကျန့် ရိပေါ်ဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ကာ ရိပေါ်နဲ့မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်ရင်း ချော့မော့ကာပြောလိုက်တယ်။ဒါပေမယ့် ရိပေါ်စကားကိုဥပေက္ခာပြုလေတယ်။
"မတွေ့ရဘူး....မတွေ့ရဘူး....!!"
"ဝမ်ရိပေါ်....!!"
ရှောင်းကျန့်ချော့ပြောတာတောင်မှ ဂျစ်တိုက်နေတဲ့ရိပေါ်ကြောင့် နာမည်အပြည့်အစုံကိုခေါ်ပြီး အော်လိုက်သလိုဖြစ်သွားတာကြောင့် ရိပေါ်ဟာ သူ့ကိုမယုံနိုင်သလိုလေးကြည့်လာတယ်။ဟုတ်တယ် ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်ကိုဆို အမြဲအလျော့ပေးပြီး ချိုချိုသာသာ သာဆက်ဆံသည်လေ။
"ကိုယ်..."
"သွား..!ထွက်သွား...!!"
ရှောင်းကျန့်တောင်းပန်ဖို့ပြင်လိုက်ပေမဲ့ ရိပေါ်ဟာ သူ့ကိုမောင်းထုတ်လေပြီ။ရိပေါ်၏မျက်ဝန်းတွေဟာ စွန်ရဲတစ်ကောင်လို စူးရှနေပြီး တော်တော်ဒေါသထွက်သွားပုံပင်။ရှောင်းကျန့်ဟာ ရိပေါ်မျက်ဝန်းတွေကိုရင်ဆိုင်ကာ ကြည့်မနေတော့ဘဲ အခန်းပြင်ကိုသာထွက်သွားတော့သည်။
ရှောင်းကျန့်ထွက်သွားတာနဲ့ ရိပေါ်ဟာ လျှိုဝှက်ခန်းထဲဝင်သွားပြီး သေနတ်အမြောက်အများရှိသည့်ကြားထဲက တန်ဖိုးအကြီးဆုံးနဲ့အကောင်းဆုံး သေနတ်တစ်လတ်ကိုယူကာ နှုတ်ခမ်းမှလည်း မဲ့ပြုံးကိုဆင်ရင်း စကားတစ်ခွန်းကို ရွတ်ဆိုလိုက်သည်။
