ယန်ကျင်းဇီ၏ ဒဏ်ရာမှာ မပြင်းထန်ဘဲ သမားတော်ဟူက သမားတော်ကောင်းတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး သူ၏ ဒဏ်ရာများကို ကောင်းမွန်စွာ ကုသနိုင်သောကြောင့် ရက်အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် ယန်ကျင်းဇီသည် ပြန်လည်သက်သာလာသည်။
ကံမကောင်းစွာဖြင့် လူတိုင်းက သူ့ကို လှုပ်ရှားခွင့်မပြုဘဲ သူ့ခုတင်ပေါ်တွင်သာ အတင်းနေခိုင်းကြသည်။
ဤကိုယ်ဟန်နေထား... တစ်ခါတစ်ရံ တစ်ညတာ လှဲနေရသည်မှာ အဆင်ပြေပြီး အနေရမခက်သော်လည်း အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် ၎င်းမှာ တကယ့်ကို နာကျင်လာသည်။ ယန်ကျင်းဇီသည် ဤသို့လှဲနေရသောကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ လိပ်တစ်ကောင်နှင့်တူသည်ဟု ခံစားရလေသည်။
ခဏ၊ သူ့ကိုယ်သူ လိပ်နဲ့တူတယ်လို့ ပြောတာ မကောင်းဘူးလားလို့?
သို့ရာတွင် ယန်ကျင်းဇီသည် ဗိုက်ကိုဖိ၍ လှဲလျောင်းနေရခြင်းမှာ အလွန်နေရခက်သော်လည်း အရမ်းတော့ မနာပေ။ သူ့စစ်သူကြီးက သူ့အနားတွင် အမြဲရှိနေပြီး သူ့အတွက် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဟင်းချက်ပေးကာ ဆေးကျိုပေးသည်။
ယန်ကျင်းဇီ ဆေးသောက်ချင်စိတ် ရှိလာရန်အတွက် ချူထင်းရှိူ့သည် သူ့အတွက် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဆေးကျိုပေးသည်။
ယန်ကျင်းဇီသည် ခေါက်ထားသော အိပ်ရာဖုံးပေါ်တွင် လှဲနေပြီး သူ့ရှေ့မှ ဆေးပန်းကန်ကို ကူရာမဲ့မျက်နှာနှင့် ကြည့်နေသည် : " မသောက်တော့လို့ရမလား? ကိုယ့်မှာ စိတ်ဒဏ်ရာ ရှိလာပြီ။ ဆေးပဲလိမ်းပါ။ ဘာလို့ ကိုယ်က ဆေးသောက်ရမှာလဲ? "
" အရှင်မင်းကြီး ဒီဆေးက သွေးနှင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို အားဖြစ်စေပါတယ်။ " ချူထင်းရှိူ့က ဆိုသည်။
အမှန်တကယ်တော့ သူသည် ယခင်က ထိခိုက်ဒဏ်ရာရလျှင် ရွှေရောင်ဒဏ်ရာလူးဆေးတချို့ကို ပွတ်လိမ်းလိုက်ရုံနှင့် ပြီးသွားသော်လည်း ယန်ကျင်းဇီကတော့ မတူပေ။
သူသည် ယန်ကျင်းဇီ၏ဒဏ်ရာများ ဖြည်းညှင်းစွာ သက်သာလာမှုကို အမြဲစိုးရိမ်နေပြီး နောက်ထပ် ဆေးပန်းကန်အနည်းငယ်ကို ယန်ကျင်းဇီ သောက်ရန် စိတ်စောနေသည်။
