အပိုင်း (၄)

                                    

                                          
ထို​နေ့ကအဖြစ်အပျက်သည် မဒီ့ဘဝရဲ့အကြီးမားဆုံးအမှားတစ်ခုဖြစ်ပြီး ထို​နေ့ကအဖြစ်အပျက်များကိုတစ်ရက်မျှ​မေ့မရခဲ့​ပေ။
စစ်မင်းဟန်ကိုလည်း ထိုကိစ္စပြီးကတည်းကမ​တွေ့ဖြစ်​တော့​ပေ
ဤသို့ဖြင့် ၃ လ ခန့်ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ
"​ဒေါက်တာ...ကျွန်မညီမ​လေးဘာဖြစ်တာလည်း"
"လူနာရှင်​တွေဘာမှမစိုးရိမ်ပါနဲ့...လူနာကဘာမှမဖြစ်ဘူး...ဒါ​ပေမဲ့"
"ဒါ​ပေမဲ့ဘာဖြစ်လည်း..."
"လူနာကကိုယ်ဝန်​ကြောင့်အားနည်း​တော့မူးလဲသွား​လောက်ပါပဲ"
"ရှင်..."
မနက်နိုးကတည်းကဘာမှမစား​တော့ စားချင်တာ​လေး​တွေ​ကျွေးဖို့ စား​သောက်ဆိုင်ကို​ခေါ်လာတဲ့လမ်းမှာ မူးလဲသွားလို့တစ်ခုခုဖြစ်ပြီအထင်နဲ့စိုးရိမ်ခဲ့​ပေမဲ့...အခု​တော့...ကိုယ်ဝန်တဲ့လား မဒီ ရယ်...
*********************************
မဒီ အိပ်ရာကနိုးလာ​​တော့ လက်တစ်ဖက်မှာအပ်စိုက်ထားသလိုနာ​နေပြီး...​နာ​ခေါင်းထဲမှာလည်း ပိုသတ်ဆေးအနံ့ကိုရ​နေသည်
"မမ...မဒီ ဘယ်​ရောက်​နေတာလည်း..."
မဒီ့ အသံကိုကြား​တော့ ​ဘေးနားကထိုင်ခုံမှာထိုင်​နေတဲ့ ပန်းချီ ချက်ချင်း မဒီ့ နားလာလိုက်ပြီး
"မဒီ...နိုးပြီလား...နင်မူးလဲသွားလို့ငါ​ဆေးရုံ​ခေါ်လာတာ"
"​သြော် မဒီမှတ်​တောင်မမှတ်မိဘူး..."
"အဲ့ဒါကိုခဏအသာထားဦး...နင်ငါ့ကို​ဖြေရှင်းစရာတစ်ခုရှိတယ်..."
"ရှင်..."
"ငါ့ကိုအမှန်အတိုင်း​ဖြေ​နော်...အဲ့က​လေးဘယ်သူနဲ့ရတာလည်း..."
"ရှင်...ဘယ်ကက​လေးလည်း"
ပန်းချီ၏အ​မေး​ကြောင့် မဒီအနည်းငယ်ထိတ်လန့်သွားသည်
"နင်မသိဘူးလား...နင့်ဗိုက်ထဲမှာ ၃ ပတ်သားက​လေး​လေးရှိ​နေတယ်တဲ့..."
"ရှင်..." 
မဒီ့ ဦး​နှောက်တစ်ခုလုံးပြာတက်သွားပြီး ​ကြောင်​တောင်​တောင် ဖြင့် ပန်းချီ့ကို​ငေးကြည့်​နေမိသည်