1.Bölüm

                                    

                                          
Sabahın saat 8'i birbirine karışmış işe yetişmeye çalışan insanların sesleri, korna sesleri,kuş sesleri,kıyıya yanaşmış vapurun sesleri...
Aslında düşününce bile insanın başını ağrıtmaya yetiyor demi tüm bunlar oysaki yaşarken farkına bile varmıyoruz.
Çünkü herkes öyle bir telaşe içinde günlük hayata kaptırmış durumdaki kendini durupta etrafa bakmaya soluklanmaya vakit bile bulamıyor.Hani Felsefecilerin bir sözü vardır ya çok bilindik ben neden varım ??
Çok bilinir ama insanoğlu kendine hiç sormaz bu soruyu aslında sorsa bir durup kendine neden varım, ne istiyorum diye belkide içlerindeki bu mutsuzluk gidicek hatta hep aradıkları o huzura erişecekler 
İstanbul burası uğruna o kadar savaş verilmiş,şarkılar yazılmış,onca insanın yaşadığı masalsı şehir.Aşkı bile aslında istanbulla simgeleriz. Galata kulesine kimle çıkarsan onunla evlenirsin der Kız kulesi ile Galata kulesinin imkânsız aşkını biliriz.
İmkansız aşk demişken insanın içini yakar, bu öyle bir yangındır ki denizin üstünde yanan bir gemi gibi düşünün dermanı dibinde oysaki ama yanıyor. 
Çoğu aşık bu şehirde bu imkânsız aşkla yanmıştır. Ya da zamana yenik düşmüş birbirlerinden kopmuşlardır.Dedem hep derdi ki iki insan birbirleriyle boş yere karşılaşmaz ya biri birine şifa olur ya da biri birinin imtihanı.
Çok doğru aslında iki insanın birbiriyle karşılaşmasının mutlaka bir amacı oluyor biri birinin hayatında mutlaka iz bırakıyor.Kader ya bu Allah karşılaştırıyor geriside bizim tercihimize gayretimize kalıyor. Çünkü kader de gayrete aşıktır.
Ama gayret etmeye de güç gerekir kimi imkânsız aşkın ateşinden korkar kaçar kimi ise o ateşte kül oluncaya kadar savaşmayı göze alır ben savaşmayı seçtim.Sonunda kül olacağımı bile bile 
-6 ay önce-
-deniz denizzzzz 
Çok değil bir kaç saniye sonra kapı açılacak kalk artık kahvaltı hazır diye söylenicek canım validem sahi saat kaçtı 
Saat ?saatt... Allah kahretmesin geç kaldım. Yataktan kalkmamla annemin kapıyı açması bir oldu tam da tahmin ettiğim gibi.
Yüzünde şaşkınlıkla beraber bana bakarken bir kaç saniye sonra ağzı da açıldı .Tabi kadın da haklı kaç yıllık evladının ilk defa kendiliğinden yataktan kalktığını görüyordu.
Biraz daha bana baktıktan sonra hiç bir şey demeden odadan çıkıp kapıyı kapattı.Herhalde kalktığımı gördüğü için gitti sanırken odanın kapısı tekrar aralandı 
Annem kapıda tekrar dikilmiş şaşkın gözlerle bana bakıyordu 
-efendim Manolyam 
Yüzüme hala bakarken üzerime doğru gelmeye başladı sonra da kolumu cimcikledi evet yanlış duymadınız cimcikledi 
-Anneeee ne yapıyorsun ya 
-Uykudan uyanıp uyanmadığımdan emin olamadım da 
-Onun için kendini cimciklemen gerekmiyor mu ya 
Bu seferde elini alnıma götürdü 
-Ateşinde yok ama hasta mısın kızım ayaklandın böyle 
- Anne dedim ya dün tiyatroya gidicem bizimkilerle diye hem alt tarafı uyandım ne bu hareketler 
-Kızım baban dün ne dedi ama sana ne konuştuk biz seninle niye inat ediyorsun hem senin uyku sevginle bir ayının uykusu yarışır