ဈာပနပြီးနောက် ခုနစ်ရက်အကြာတွင် ဘွားတော်ကြီးသည် သင်္ဂြိုဟ်ခံရလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။
ထို့နောက် ယန်ကျင်းဇီသည် ကြင်ရာတော်များအား ညအခါ၌ ဆုတောင်းပတ္ထနာပို့သခြင်းကို ခေတ္တရပ်ဆိုင်းရန် ခွင့်ပြုကြောင်း အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ နေ့အခါ၌ သူတို့သည် အစားအစာများ ခဏခဏ ပေးသနားခံရကာ ထိုမှသာလျှင် ကြင်ရာတော်များသည် စားသောက်နိုင်ပြီး ရေအိမ်အသုံးပြုခြင်းကဲ့သို့သော ကိစ္စများအတွက် ခဏတဖြုတ် အနားယူနိုင်ကာ တစ်ချိန်လုံး ဒူးထောက်မနေရတော့ချေ။
ဧကရာဇ်သည် စောင့်ကြပ်ခြင်းအခမ်းအနားသို့ အလွန်အကျွံ အာရုံစူးစိုက်စရာ မလိုကြောင်း အမှာစကား ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်... ဘွားတော်ကြီးအတွက် အမှန်တကယ် ကြေကွဲဝမ်းနည်းကြသော လူများမှာ ဧကရာဇ်မင်းထံမှ မုန်းတီးခံရနိုင်သဖြင့် နောက်ပိုင်းတွင် လူများသည် ဒူးသိပ်မထောက်ကြတော့ပေ။
ဤအခါမှသာလျှင် ပင်းဝမ်သည် ချူထင်းရှိူ့ကို စကားပြောရန် အခွင့်အရေးအား ရှာတွေ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ပြီးနောက် သူ ချူထင်းရှိူ့ကို စကားပြောနေသည် ဟူသော ဖြစ်ရပ်ကို များမကြာခင်၌ ယန်ကျင်းဇီ သိရှိသွားလေတော့သည်။
" အရှင်မင်းကြီး ချူစစ်သူကြီးနဲ့ ပင်းဝမ်တို့ စကားပြောနေကြတာ တစ်နာရီရဲ့ လေးပုံတစ်ပုံစာလောက် ရှိနေပါပြီဘုရား။ " မိန်းမစိုးငယ်လေးတစ်ဦးနှင့်အတူ ဝမ်ကျုံးသည် ယန်ကျင်းဇီအား လျှောက်တင်ခဲ့ပြီး သူသည် ထိုသို့လျှောက်တင်နေချိန်တွင် ဧကန်အမှန် အနည်းငယ် စိုးရိမ်ပူပန်နေမိသည်။
ချူစစ်သူကြီးက အရှင်မင်းကြီးကို ငြီးငွေ့သွားလို့ ပင်းဝမ်ကို ထောက်ပံ့ချင်တာမျိုး ဖြစ်နိုင်လောက်လား?
မနေ့ညက အရှင်မင်းကြီးသည် ချူစစ်သူကြီးကို ထပ်မံလူးလှိမ့်ခဲ့ပြန်သည်...
" စကားအကြာကြီးပြောခဲ့တာလား? " ယန်ကျင်းဇီ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။
" အရှင်မင်းကြီး သူတို့ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ကျွန်တော်မျိုးတို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို စေလွှတ်လိုက်သင့်ပါသလားဘုရား? " ဝမ်ကျုံး မေးမြန်းလိုက်သည်။
