Chapter 33

                                    

                                          
"Ang harot, Mariel! Ang harot." natatawang asar ni reigne. "Shut up, magasawa na kasi! naka dalawang anak na ako, nakailang away na ako hanggang ngayon mga wala pa rin kayong jowa." sabi ko naman matapos akong asarin ng mga 'to.
"Ellise first." ani aleia, tinignan ko naman siya nang dahil sa sinabi niya. "Kaya ko ang anak ko, Aleia. I can handle her na." 
Kinuha ko naman agad ang hawak ni kristine. At muling binaling ang tingin kay Aleia. "If you think na nahihiya ka na sa amin because-" naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nagsalita si Kristine.
"Nahihiya? Ngayon ka pa nahiya, Mariel? My gosh! You're unbelievable. And please, para na namin anak si Ellise kaya huwag ka ngang Ano d'yan! Masyado ka."
"Wala naman akong sinabing nahihiya ako, desisyon kayo." sabi ko saka tinarayan ang mga ito.
"Aba, porket engaged nanaray na. paano pa kaya kapag kinasal edi hindi na namamansin?" biglang usal ni reigne kaya agad akong kumuha ng magaan na bagay at binato sakanya.
"oh, talaga ba? baka naman nakakalimutan niyong ganito na ang ugali ko noon pa man. ipapaalala ko lang sainyo incase hindi niyo maalala." 
"Mariel, we're just thankful." ngumiti si donna saka ako inakbayan.
"Lagi naman, year by year. day by day, week by week." sabi ko, kaya natawa ang apat parang mga tangers. Baliw.
"Ikaw ineechos mo na kami." sabi ni Reigne.
Kumuha ako ng mga pagkain tapos inilagay ko sa harapan ko. Actually, sobrang sarap ng mga ito ngayon ah. "Hoy, kalmahan mo lang ang pagkain, Mariel."
"Shut up." ani ko, sabay kuha sa mangga.
"Ilang weeks ka nang ganyan. What happening? I mean, sumo-sobra ang food mo."
"eh, ano naman? hindi ba pwedeng gutom ako?" sabi ko ulit.
"Nevermind, binabara mo na naman kami."
"Asawa ko?" pag-tawag ni gary.
"taray, asawa ko. iba rin talaga kapag Mariel Montes pero sa iisang lalaki lang bumagsak." 
"eh, kung batukan kaya kita." pagbanta ko.
Umawat naman si Donna dahil doon. "Oh. Oh. Kalma lang kayo d'yan."
"Donna- taga awat ng mga kaibigan. Bakit hindi ka pa magasawa? tutal ikaw ang pumapangalawa sa amin dito." 
"Soon. Soon, Reigne." nakangiti siya sa amin.
"what about you, reigne." tanong ko.
"Ayoko pa siguro parang for me... it's not the right time pa." 
"Hmm? Kristine?" 
Lumingon ako kay kristine na kumakaing nakatulala. yung pagkain ko pa ah! Grabe rin. "Uy, bwakla. Ano na?"
"huh? what?" tanong nito na parang ngayon lang nagising.
Tumawa naman si reigne. "Masyado ka nang tulala d'yan. Ang lalim naman ata ng iniisip mo?" 
"No, i mean it just that. What about Ellise if we get married? I understand that we need din na magka-family but i just can't leave her like that." 
"you don't have to worry about her."
Bakit sobrang swerte kong narito sila? not just being my friend, they're ti-nangs din ni Ellise. i just can’t imagine if hindi ko sila nakilala. “uy, lalim naman ata ng iniisip mo.” bulong sa akin ni Garry. Ngumiti lang ako sakanya.
“Wala. May naalala lang.” sabi ko, saka tinignan muli ang mga kaibigan kong nagsa-saya. Naka back hug si garry sa akin. “you sure?” 
Tumango naman ako. “Sa’n mo gusto ikasal?”