"neden?"
"son zamanlarda çok değişik şeyler yaşıyorum, gördüğüm kabuslar, sürekli birinin peşimde olması"
"canım birşey diyeceğim ama beni yanlış anlamanı istemiyorum. Bir psikoloğa danışsan iyi olacak."
Susup sadece söylediklerini düşündüm ardından "psikologluk birşeyim yok ki, içinde bulunduğum bu durum sadece beni çok yordu." 
"anlıyorum ama bu yaşadığın şey psikolojini çok etkileyebilir ki etkiliyorda resmen şuan depresyonda gibisin." 
Telefonu çaldı ekrandaki okuyamadığım ismin yanında kalp olduğu için arayanın Erkan olduğunu anlamıştım, "hadi bak arıyor gelmiştir muhtemelen hazırlanda çıkalım."
"Sevil lütfen bugün beni mazur gör" 
"peki madem yalnız kaldığında daha iyi olacaksan ısrar etmiyorum amaa aradığımda direk aç telefonunu"
"tamam" diyip onu uğurladım gittiğinde derin bir nefes alıp kendime kahve yapmaya karar verdim saçma bir hal içindeyken baş ağrısı olmadan olmazdı. Kahve yapıp oturma odasına geçip koltuğa oturdum. Kafein vücuduma girdikçe biraz daha kendime geliyordum ama baş ağrım geçmiyordu. Birde ağrı kesici almak için mutfağa girdiğimde telefonum çaldı odaya dönüp ekranda yazan isim gülümsetmişti beni
"efendim sevgilim"
"nasılsın?"
"ben iyiyim sen nasılsın?"
"bende iyiyim, memlekete gideceğim bir saate uçak kalkacak, cenaze için."
"başın sağolsun,annen nasıl?"
"yoğun bakımda hala"
"bir an önce kendine gelir inşallah, uyandığında onun için çok zor olacak." 
"evet, ama uyansında onuda kaybetmeye dayanamam." 
"kaybetmeyeceksin inanıyorum." 
... 
Sessizliğe bürünmüştü tekrar. 
ben eve geçmeyi düşünüyorum." 
"neden?"
"yeni kıyafetler alacağım, Max le giderim. Zaten şuan etraf sakin sen gittiğinden beri birşey olmadı."
"yarın geleceğim ben birlikte gideriz olur mu?"
"tamam o zaman"
*** 
Akşam tekrar arayıp konuştuğumda öğlene doğru burada olacağını söylemişti. Onu çok özlemiştim, kokusunu,gözlerini,gülüşünü,sesini, bana sarılırken saçlarımı okşamasını... O yokken parfümünü sıkıp evin içinde onun yanımda olduğunu hayal etmiştim hep. Tek birşey eksikti; onun teninin kokusu... Her parfüm farklı tende farklı kokar ya o yüzden sıktığım parfümde de onun teninin kokusu eksikti.
Sanki ilk defa buluşacak gibi heyecanlıydım, en sevdiği yemeği yaptım ardından duşa girip üstümdeki yemek kokusundan kurtuldum, saçlarımı fönleyip onun en sevdiği hatta her doğum günümde bana aldığı parfümü sıktım. Beklemek çok zor olsa gerek, kendimi bayramda çocukları, torunları gelecek olan yaşlı nineler gibi hissediyordum öyle bir mutluluk vardı içimde, beklemenin verdiği sabırsızlık artmış saat öğleyi geçiyordu. Acıkmıştım da nerede olduğunu sormak için tekrar aradım. 
"efendim" 
"canım nerdesin?" 
"şimdi çıktım, annem uyandı biraz onun yanında kaldım." 
"ne güzel bir haber." 
"evet,gelince konusuruz öpüyorum" 
Gelmesine daha epey zaman olduğunu öğrendiğim için omuzlarımı düşürerek mutfağa gidip yemeğimi yemeye karar verdim aksi taktirde Samet benim açlıktan baygın düşmüş vücudumla karşılaşacaktı. Yemekten sonra mutfağı toplarken dahi gözüm saatteydi sanki zaman geçmiyor bana sevdiğimi getirmiyordu. Yemekten önce demlediğim çaydan bir bardak doldurarak televizyondan rastgele bir kanal açıp telefondan video izlemeye daldım izlemek istemiyordum şu videoları ama bağımlılık yapıyordu peş peşe kaç video izlediğimi bilmiyordum. Saat 9 u geçiyordu kesin konuştuğumuz saatte çıkmadı diye içimden geçirdiğim sırada apartmanda asansör sesini duymuştum ve kapıya gidip delikten bakmaya başladım. İçimdeki his Samet in geldiğini söylüyordu vee doğruyduda gelmişti, yüzünü görür görmez kapıyı sevinçle açmıştım kendiside şaşkın bir yüzle bana bakıyordu kapıya bile daha yaklaşmamıştı ki boynuna sarıldım. 
"Nihaan güzelim iyi misin?" gülerek bana sımsıkı sarıldığında yine bir eli belimdeyken bir eli saçımı okşuyordu. 
"iyiyim, gel içeri geçelim" diyip elinden tutup onu içeri geçirdiğimde hala elini bırakmamıştım gülen gözlerle ona bakarken o ise bu halimden şüphelenmişti. 
"gerçekten iyi misin? Neden öyle bakıyorsun?" bunları söylerken yüzümü avuçları arasına almış bana daha çok yaklaşmıştı. 
"özledim, sen özlemedin mi?" 
"özledim tabi, özlemez olur muyum? Biliyorsun benim içinde çok zordu." 
"biliyorum o yüzden birşey diyemedim zaten" 
Biz konuşurken Max te sırasını bekler gibi ilgiyle kuyruğunu sallayarak Samet e bakıyor etrafında dönüp duruyordu. Eğilip onada sarılıp "naber oğlum?" diyerek sevdi. 
"yemek yedin mi?" 
"çıkmadan önce yemiştim şuan birşey yemek istemiyorum." 
"Kaçta çıktın sen İstanbul dan?" 
"Seninle konuştuğumda hastaneden çıkıyordum abim tutturdu bize geçelim yeğenini görmeyecek misin? Diye bende kırmadım gittim. Çocuk zaten doğdu hiç doğduğuna sevinemedik ki kaza haberiyle herkes savruldu." 
"iyi yapmışsın" 
"Ben bir duşa gireyim"
"tamam" 
Tekrar odaya geçip onu beklemeye başladım. On dakika sonra yanımdaydı.
"sen eşyalarını almaya gitmedin değil mi?"
"hayır"
"hadi gidip gelelim o zaman"
Arabaya binip benim evime ulaşmamız on dakikamızı almıştı. Evin kapısını açıp içeri gireceğim sırada Samet yine koruma iç güdüsüyle beni ardına almış kapının yanındaki ışığı açarak karanlık evi aydınlatmıştı.
Birlikte benim odama geçtik, dolabı açıp alt kattaki bir çantayı çıkararak ihtiyacım olan kıyafetleri içine doldurmaya başladım.
"aslında artık burda kalsam daha iyi olacak hem bak birşeyde yok."
"Nihan hala bulunmadı o herif"
"ama bir haftadır herhangi birşey olmadı."
"olmayacağı anlamına gelmiyor. Hadi işin bittiyse gidelim."
"bir dakika" daha alacaklarım bitmemişti. Bahara yaklaşıyorduk o yüzden trençkotum, spor ayakkabım derken resmen Samet e taşınıyordum. Oda evin diğer odalarına bakmak için yanımdan ayrılmıştı. 
Telefonum çalmaya başladığında çantamdan çıkarıp ekrana baktığımda numara gizliydi. Açıp açmamakta tereddüt etsemde açmıştım. 
"alo" 
"nihan..." 
"efendim siz kimsiniz?" 
... 

Selaaam 🙃 
Bölüm nasıldı? 
Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın (: çok mutlu olurum. 😍 
İnstagram :nevinciman.agir