Chapter 22

                                    

                                          
[M]
YEJI
"Sarap food nila here. Dito ba kayo kumain noong Christmas Eve, love?"
We're in the hotel's buffet restaurant eating our breakfast na kasama sa binayaran namin. "Yup, mas marami lang food that night. And breakfast buffet na kasi 'to. Kayo, ano kinain niyo doon?"
"Hmm, marami e. Daming niluto ni mama."
"Tinext mo na tita?" 
"Yes," sagot ni Ryujin habang kumakain. "Sorry daw at nakaistorbo sa gabi natin-" napahinto siya kasi sinamaan ko ng tingin. "Joke! Enjoy daw tayo."
"Dapat pala ako rin nagtetext kay tita kasi hindi ka naguupdate sa kanya," I told her. 
"Naguupdate kaya ako sa kanila! Nakalimutan ko lang kagabi kasi medyo lasing ako."
Nagulat naman ako nang bigla siyang napahawak sa ulo niya.
"Sakit pa ulo mo?" 
"Medyo."
"Inom ka ulit gamot mamaya." 
"Alam mo anong gamot kailangan ko?" tanong niya bigla. 
"Huh?"
"Yakapsule at Kisspirin!" natatawa niyang sagot, kaya I slapped her arm − nothing that could harm naman.
"Ano na namang hinithit mo?" tanong ko at umirap sa kanya.
"Hithit amputa!" sigaw niya. 
"Basta, uminom ka gamot later."
"Oki," she replied and smiled at me.
We continued chatting about random stuff and kinwento rin ni Ryujin how their family spent their Christmas. Although medyo nakwento na niya kagabi, nagkwento ulit siya ngayon. Kagabi kasi after nung call with her mom ay napansin kong antok na siya kaya natulog na rin kami agad, ignoring the heated moment we did before tumawag si tita. 
"Want mo magswim mamaya?" she asked. 
"Pwede naman."
"Ay, love, 'yung Christmas gift ko pala for you, hindi ko pa nabigay."
"Actually, meron din ako," sabi ko. "I'll give it to you later at night na lang."
"Hala, ano 'yan ha..." she teased. 
"Hay nako, 'yang utak mo," sabi ko. 
"Wala nga 'kong sinabi e!" defend niya sa sarili niya. 
"As if. I know you, Ryujin." 
"'Di wow! Ba't kasi gabi!"
"It's more romantic kaya kapag gabi," sabi ko nang hindi namamalayan na lalo lang akong tinignan ni Ryujin with a very teasing look. 
"Hala, ikaw ah, kung gusto mo naman ituloy nasimulan natin kagabi..."
"Titigil ka o wala talagang mangyayari?" 
Well, honestly, my gift isn't related to that stuff. Though, my gift to her is very simple, for me, it's meaningful. And I want to give it to her kapag kaming dalawa na lang. 
"Sabi ko nga, tatahimik na e!" sigaw niya na para bang naasar, dahilan para matawa ako. 
Our conversation continued, kahit mga random things na wala namang connect sa usapan ay napaguusapan namin. Sometimes nabbring up na lang 'yung mga memories namin while we're a kid na hindi pa namin na-share sa isa't isa, mga ganon kaya humahaba ang usapan. 
"Ryujin?" we heard. 
Napalingon kaming dalawa ni Ryujin and I saw how her expression suddenly changed.