Chapter 27

                                    

                                          
 Gabriela: "Cfare the?"
Mishel: "E di se nuk me takon te pyes por thjesht per kureshtje, kush eshte Manuel?"
Gabriela : "Perse po pyet per kete emer? Kush te ka treguar ty?"
Mishel: "Kur ti po digjeshe nga temperatura po flisje percart dhe permende Manuelin duke qare te mos ikte dhe mos te linte".
Gabriela habitet dhe ashtu e shtangur i thote: "Seriozishte e ke?? Me siguri ka qene nga temperatura me ka ikur truri se ndryshe asnjeher skam per te qare per ate harbut,jo vetem per ate po per asnji."
Mishel: "Duhet te jet dikush shum i rendesishem.Mos ka te bej ai me sjelljen tende dhe humorin tend te hidhur?"
Gabriela e sheh e nxehur: "Si shume po pyet ti per jeten time private apo jo?"
Mishel: "Jo thjesht jam kureshtar asgje me teper, nejse une po te le te qetesohesh." dhe del nga dhoma.
Gabriela mendohet konfuze dhe e hutuar nga e gjithe kjo.Mendon per Mishelin qe u kujdes per te edhe pse ata urrehen pastaj mendon per Manuelin qe se le te qete duke i ardhur ne mendime.
Amar mbyll kompanine dhe shkon ne spital per te pyetur per Gabrielen pasi asnji spo hap telefonin. Ai i kerkon recepsionistes se spitalit numrin e dhomes ku ndodhet Alma Serrano dhe shkon tek dhoma e saj. Aty ndodhet dado Roza ndersa Alma eshte ne gjume.
Amar: "Mirmbrema zonje shpresoj mos tju shqetesoj ne kete ore por kisha nevoje te vija ketu."
Dado Roza: "Mirmbrema djalosh, cfare eshte kjo urgjenc e jotja?"
Amar: "Keni folur gje me Gabrielen? Kam qe ne dreke qe e telefonoj ate dhe peshkataret e varkes por nuk vete zilja nuk ka vale ndoshta dhe une jam shume ne merak per Gabrielen."
Dado Roza: "Cfare? Gabriela nuk eshte ne kompani? Ne nuk kemi folur qe ne mengjes me te ajo sesht dukur fare."
Amar me nje fytyre te shqetesuar: "Se kuptoj perse po vonohen kaq shume."
Dado Roza: "Ku eshte Gabriela? Ku ka shkuar?"
Amar: "Ka shkuar me peshkataret per te peshkuat ne det por koha nuk eshte per te peshkuat me varke dhe ata duhet te ishin ketu."
Dado Roza e shqetesuar: "Oh Zot,shpresoj mos tju ket ndodhur gje.Ju lutem djalosh,ju lutem gjeje Gabrielen,po sikur ti ket ndodhur gje?"
Amar: "Jo,jo zonje rini e qete,Gabrieles nuk ka per ti ndodhur gje ajo eshte shum e fort.Une do kujdesem qe ta sjell ate ketu,ju jap fjalen".
Dado Roza duke qeshur:"Faleminderit,jeni shume djal i mire.."
Amari del nga spitali dhe mer kapitenin e jahtit te tij ta bej gati se do nisen per te gjetur Gabrielen.Ai i hipen makines dhe iken per te hipur tek jahti i tij privat.

                            

                                
                            
                              
                                  
                              
                              
                                
                                  
                                  
                                
                              
                             
                            
                            
                          
                          
Pas 1 ore Amar sheh nga jahti varken dhe i afrohet. Aty ndodhen cunat tek streha dhe Amar i kerkon atyre Gabrielen.Aty del Misheli.
Amar: "Kapiten cfare do ti ketu? Ti nuk be me pjese e kompanis dhe as e varkes?Shiko sa eshte ora dhe ju akoma skeni mberritur. Familja e saj eshte shume e shqetesuar as telefonat tuaj skan vale."
Cunat shikojn telefonat.
Mishel: "Une smund ti lija shoket e mi te niseshin vetem ne kete kohe te tmershme dhe aq me shum qe ata nuk ja kane iden varkes.Une ndihmova kompanin te kapnim sasine dhe nuk ishte aspak e lehte."
Amar: "Ku eshte Gabriela? Thuaj te dal te vij me mua familja po e pret."
Mishel: "Gabriela eshte ne dhome duke fjetur nuk mundet te vij tani me ty ne po kthehemi dhe une do e coj ne shtepi pa merak mund te kthehesh i qete."
Amar: " Po fle tek dhoma jote?? Gabriela sdo e bente kurr kete ajo te urren ty. Cfare i ke ber?"
Mishel: "Degjo Amar skam nerva te merem me budalliqet e tua, po te them se Gabriela po fle dhe nuk do vi me ty.Keshtu qe kthehu nga erdhe!"
Amar: "Une nuk iki qe ketu pa Gabrielen,nese ajo nuk ma thot vete qe do te qendroj ketu me ty nuk iki."
Aty del Gabriela: "Mjattt!! Amar cfare ben ketu ti?"
Amari e sheh Gabrielen me bluzen e Mishelit dhe habitet: "Gabriela? Erdha te te mar,familja jote eshte shume ne merak per ty me kerkuan te gjeja dhe te coja ne shtepi."
Gabriela: "Peshkimi ishte i veshtire nga koha e keqe dhe na u desh te vonoheshim.Tani po kthehemi dhe do shkoj ne shtepi,mund te largohesh."
Misheli buzeqesh duke pare Amarin me ironi ndersa Amar e sheh Mishelin gjith inat.
Amar: "Do qendrosh me kete ketu?"
Misheli: "Ore ajo po te thot largohu ti akoma pyet."
Gabriela: "Amar po te urdheroj te largohesh mos me nervozo! Te falenderoj qe erdhe per mua por une po kthehem nuk vonohem dhe do shkoj ne shtepi,flasim neser ne pune."
Amar i zhgenjyer nga refuzimi i saj dhe gjith inat ndaj Mishelit futet brenda ne jaht dhe urdheron kapitenin te kthehen.
Gabriela futet ne dhome ndersa Misheli e ndjek nga pas.
Gabriela: "Cfare? Cfare me shikon?"
Mishel: "Perse qendrove ketu dhe nuk ike me te?"
Gabriela: "Ne shenj falenderimi ndaj teje qe u kujdese per mua."
Mishel e sheh duke buzeqeshur dhe largohet.
Me ne fund ata arrijne ne port dhe Misheli i hedh nje xhoke te tijen krahve Gabrieles dhe e shoqeron per ne shtepi.Aty jasht deres se saj ata pershendeten.
Mishel: "Shko tani me vrap brenda se do ftohesh prap." 
Gabriela duke qeshur: "Shiko si jam katandisur, gjithsesi ja vlejti kapem sasine qe donim madje dhe me teper dhe gjithcka fale teje dhe perkushtimit tend."
Mishel: "une thjesht doja tju ndihmoja."
Gabriela: " Po iki tani se ngriva, naten e mire."
Mishel: "Naten e mire shpresoj te qetesohesh per neser ne pune."
Gabriela futet brenda por pa hapur deren ndalon dhe i theret Mishelit. "Neser paradite te pres ne kompani,duhet te flasim." dhe futet brenda