Chapter 26

                                    

                                          

Djemt han dreken shpejt e shpejt dhe shkojn perseri ne krye te detyres per te lundruar perseri. Gabriela pasi ata dalin nga dhoma fillon te haj pjaten qe i la Misheli ne krevat gjith uri. Pasi e ha e le pjaten tek tavolina dhe shkon ne tualet te laj duart dhe varka nis te lekundet.
Gabriela <<Oh moss,filloi prap>> 
Amar telefonon Gabrielen por atje nuk ka vale.
Ka rene nata,eshte ora 8 dhe me ne fund peshkataret pas shume mundimesh arriten te kapin jo vetem 7 tonelat por 9 tonelat.Me ne fund fati u be me ta.Ata po gezojne tejmase pasi sakrificat e tyre ha vlejten dhe Misheli thot se 2 tonelat qe jane teper do ja japim te varferve qe skan ushqim.Shiu vazhdon te bjere pa ndalim dhe vetetima dhe cunat ulen posht strehes tek varka per tu shplodhr ndersa Misheli shkon te shohi Gabrielen dhe ti thoj se ja dolen.
Ai futet tek dhoma dhe sheh Gabrielen shtrire duke u djegur nga temperatura.
Misheli: "Gabriela?? Je mir? Hiii ti po digjesh flake" i thote ai duke e prekur nga fytyra.
Gabriela eshte mbuluar nga djerset dhe eshte duke u dridhur nga ethet.
Misheli mer dy batanije me vrap dhe ja hedh duke e mbuluar.
Mishel: "Kshu eshte kur je kokforte dhe nuk me degjon kur te thash te vije ketu ,por jo doje te qendroje ne shi ti shiko tani pasojat e krenaris tende."
Ai shkon mbush nje tas me uje te ftohte mer nje pecet dhe e lag ne uje e ja ve tek balli. Misheli del me vrap dhe i thot Kristianit ta drejtoj varken sa te kthehemi sepse Gabriela eshte semure dhe do kujdeset per te.Santiago hyn tek dhoma dhe e pyet Mishelin nese do ndihme por ai i thote se do kujdeset vet per te.
Ai i ri Gabrieles aty afer duke u kujdesur per te e duke i nderuar peceten me uje te ftohte. Gabriela nga temperatura e larte flet percart dhe permend Manuelin dhe momentin kur ai e braktisi ne altar.
<< Joo,jo mos me ler!Jo Manuel mos ik>>
Misheli e degjon cuditshem.
Gabriela<< Psee? Manuel mos ik! Mos ma bej kete te lutem! Joo,jo,joo>> thot ajo duke qare. Misheli e perqafon ate duke i then :" Shhh qetesohu Gabriela, eshte thjesht nje makth qetesohu jam un me ty ketu." 
Amari ska pushuar se telefonuari Gabrielen dhe peshkataret por ata skan vale dhe koha eshte e keqe. Edhe dado Roza  eshte bere merak per te pasi sesht dukur gjith diten.
Me ne fund Gabrieles po i ulet temperatura fale kujdesit te Mishelit qe sesht ndare per asnje cast nga ajo.Ai i ben asaj nje caj te nxehte dhe ja sjell.
Mishel: "Te bera nje caj te nxehte te qetesohesh do te bej mire pije!"
Gabriela e sheh konfuze dhe e mer cajin e pi. Ai ulet aty tek krevati pak afer saj dhe shihen ne sy pa folur fare per disa sekonda.
Gabriela:"Kemi dhe shume per te arritur?"
Mishel: "Nuk e di skam levizur fare qe ketu."
Gabriela: "Pse?"
Mishel: "Ti po digjeshe nga temperatura dhe un smund te lija ashtu ty."
Gabriela: "Domethen u kujdese per mua ?"
Mishel: "Po fundja jam njeri kam dhe une ndjenja njerezore smund te lija ashtu."
Gabriela e habitur: "Uau ti ke ndjenja?"
Mishel: "Ty mund te dukem si njeri i eger pa ndjenja,si nga nje tjeter planet por ti gabohesh nuk me njeh."
Gabriela: "Hmmm gjithsesi faleminderit per kete edhe pse nuk e prisja nje vepeim te till nga ana jote vertet jam e befasuar."
Mishel : "Mire tani mjaft u futem ne te thella mjafton. Pije cajin dhe shtrihu te flesh pak se sduhet te kemi dhe shum. Ahh se harrova" thote ai duke u kthyer.
" Nuk kapem dot 7 tonelat peshq"  i thot ai Gabrieles me nje fytyre te merzitur.
Gabriela e sheh e inatosur: "Cfaree?? Ti po thua se skapem dot 7 tonelat dhe po kthehemi? A e kupton cfare po thua?"
Mishel duke qeshur :"Kapem 9 tonelatttttttt!!!!" 
Gabriela qetesohet dhe buzeqesh duke mbyllur syte dhe pastaj qesh me ze e lumtur : "Ohh Zot faleminderit! Shyqyre Zotit."  Ajo zgjat doren Mishelit duke i kerkuar ti japi dhe ai doren asaj. Misheli i jap doren dhe ajo ja shtrengon duke i thene: "Faleminderit kapiten.Pa ty se di nese do kishim mundur ta kapnim sasine. Se di nese do isha kshu kaq mire pa ty po mos te ishe ti. Vertet te falenderoj shume."
Mishel buzeqesh duke e pare i humbur saqe nuk ja heq dot syt. Ai largohet nga dhoma por sa arrin tek dera mendohet dhe kthehet pas duke e pyetur Gabrielen: "Ehhhh te bej nje pyetje ?"
Gabriela e sheh e cuditur: "Po me thuaj"
Mishel : "Kush eshte Manueli?" 
Gabriela shtanget dhe e sheh e habitur duke menduar se ku e di ai per Manuelin pa e ditur se ajo e permendi pa vetdije.