Όταν ολα πάνε καλά

                                    

                                          
Νικόλας POV
"Ξέρεις τι? Πιστευω οτι θα είναι κορίτσι." Λέει η Αχιλλεία χαιδευοντας την κοιλίτσα της και εγώ χαμογελάω. 
"Οποτε πιστεύεις ότι θα πρέπει να αγοράσουμε ροζ ε?" Την ρωτάω εγώ κλείνοντας την βαλίτσα μου. 
"Καλά και αγόρι να είναι δεν έχω θέμα να φοράει ροζ. Σου ειπα. Είμαι της άποψης ότι το χρώμα δεν έχει φυλο. Ας πούμε εμένα το αγαπημένο μου χρώμα είναι το μπλε. Ενώ του Σταύρου το μωβ." Απαντάει εκείνη αν και δεν ξέρω. 
Έχει δίκιο ότι το φυλο δεν έχει χρώμα αλλά... Εγώ αν βγει αγοράκι θέλω να τον κάνω σαν εμένα. 
Σε εμφάνιση. 
Βέβαια θα μου άρεσε να πάρει τα μπλε ματια της Αχιλλείας αλλά δεν θα ήθελα να είναι ίδιος εκείνη. Οχι ότι έχει κάτι η Αχιλλεία μου. 
Ίσα ίσα που είναι μια κουκλα. 
Αλλά η Αχιλλεία είναι ένας θηλυκός Σταύρος. 
Άρα αν κάνει αγόρι που θα μοιάζει τόσο πολύ στην Αχιλλεία θα μοιάζει και στον Σταύρο και είμαι σίγουρος ότι θα φαω καζουρα από τον Σταύρο. 
Οποτε θελω να μοιάζει σε εμένα... Να ντυνεται όπως εγώ... Και μετά όταν εκείνος θα αρχίσει να εκφράζεται μα γίνει τελείως διαφορετικός από εμένα όπως συνέβη και με εμένα και τον πατέρα μου. 
Από την άλλη αν τελικά είναι όντως κοριτσάκι όπως πιστευει και η Αχιλλεία... Θέλω απλά να γίνει η πριγκίπισσα μου. 
Να είναι ντυμένη μέσα στα ροζ... Μέσα στα λουλουδάκια τις καρδουλες και τα χαριτωμένα πραγματάκια. 
Θα είναι απίστευτα χαριτωμένη και πανέμορφη. 
Και θέλω να είναι ίδια η Αχιλλεία. 
Θα είναι υπέροχη. 
Έξυπνη χαριτωμένη και όπως τα περισσότερα κοριτσάκια θα έχει αδυναμία σε εμένα. 
Ναι τώρα που το σκέφτομαι θα ήθελα να είναι κοριτσάκι. 
Και να είμαστε συνέχεια... Όλη μέρα μαζί όταν θα έρχομαι Ελλάδα και όταν θα έρθει με την Αχιλλεία στην Αμερική σε δυο τρία χρόνια όπως σχεδιάζουμε με την Αχιλλεία. 
"Ξέρεις τι? Δεν ξέρω τι θα είναι το μωρό... Αλλά σίγουρα θα ήθελα κάποια  στιγμή να κάνουμε μαζί ένα κοριτσάκι. Ένα μικρό πανέμορφο κοριτσάκι και να σου μοιάζει." Της λέω και εκείνη γελάει λιγάκι. 
"Καλά δευτερο παιδι θα αργήσουμε πολύ να κάνουμε. Πρώτα θα γεννήσω αυτό το παιδί χωρίς να αφήσω το Πανεπιστήμιο μου. Θα έρθω στην Αμερική για μεταπτυχιακό και μετά θα γυρίσουμε στην Αθήνα να πιάσω δουλειά σε κάποιο ορφανοτροφείο. Η σε στέγες ανηλίκων. Και τα δυο μου αρέσουν." Μου λέει και γυρνάω και την κοιτάζω.