Οι δύο εχθροί

                                    

                                          
Νικόλας POV
                          
"Δηλαδή θέλεις να μας πεις ότι ουσιαστικά της έβαλες ένα στραπλες φόρεμα με δυο βαθμους έξω την πήρες μαζί σου λες και την είχες συλλάβει στην καλύτερη περίπτωση πήγατε σε κλειδαρά να της λυσει τις χειροπέδες και μετά από αυτό επιστρέψατε σπίτι ξανά κάνατε σεξ?" Με ρωτάει ο Μάριος καθώς καθόμαστε με την παρέα μας και πίνουμε τα ποτακια μας σε ένα μπαράκι που πηγαίνουμε από τότε που ήμασταν ακόμα στην δευτερα λυκείου. 
                          
"Οχι όταν την πήγα στον κλειδαρά την είχα τυλίξει την Αχιλλεία με μια κουβέρτα σαν κοκορέτσι." Απαντάω και γελάμε με τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας. 
                          
"Αμάν ρε μαλάκα δηλαδή ποσο ηλίθιος πρέπει να είσαι για να σπάσεις το κλειδί?" Με ρωτάει ο φίλος μου ο Λάμπρος. 
                          
"Η μάλλον για να κλειδώσεις τις χειροπέδες." Λέει και ο τρίτος μου φίλος ο Σάκης. 
                          
"Συγνώμη έχεις δει πως κάνει η Αχιλλεία στο κρεβάτι? Μην την βλεπεις έτσι πως είναι και μοιάζει με αθώα. Στο κρεβάτι είναι... Είναι... Είναι... Απλά το καλύτερο σεξ που έχω κάνει ποτέ μου." Λέω ενώ στο μυαλό μου έρχεται η υπέροχη εικόνα της... 
                          
Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό... 
                          
Πραγματικά μου φαίνεται περίεργο... 
                          
Η μάλλον... Μαγικό. 
                          
Για δεκατέσσερα χρόνια με το ζόρι της έλεγα γεια. 
                          
Τώρα όμως....
                          
Την σκέφτομαι ολη μερα... 
                          
Εδώ και πέντε μέρες είναι μέσα στο μυαλό μου...
                          
Ειδικά μετά από αυτό που έγινε προχθές... 
                          
Εχθές... 
                          
Και ελπίζω να γίνει και σήμερα μόλις γυρίσω από το μπαρ. 
                          
Δυστυχώς όλη μέρα ήταν μαζί με τον αδελφό της. 
                          
Στην αρχή για να κάνουν δουλειές στο σπίτι και στην συνέχεια βόλτα στα μαγαζιά με αποτέλεσμα εκτός από μερικά φιλιά να μην έχουμε κάτι τίποτα όλη μέρα. 
                          
Και μου λείπει είναι η αλήθεια... 
                          
"Και για πες. Πως είναι η όλη φάση με την Μις παράξενη?" Με ρωτάει ο Μάριος και αμέσως γυρνάω και τον κοιτάζω. 
                          
"Μην την ξανά πεις έτσι. Αχιλλεία είναι το όνομα της και είναι υπέροχο." Τους ανακοινώνω και αμέσως όλοι με κοιτάζουν έκπληκτοι. 
                          
"Εσυ πάντα έλεγες την Αχιλλεία Μις παράξενη. Συγκεκριμένα αυτό το παρατσούκλι εσυ της το έβγαλες." Μου λέει ο Μάριος.