Chapter 51

                                    

                                          
HEAVENHELL'S POV 


Nahugot ko ang lakas ko at agad na tinulak palayo sa'kin si Javier nang makita ang reaksyon ng dalawa. Hindi ko naman sila masisisi dahil kahit sinong makakakita ng posisyon namin kanina ay mag-iisip ng masama. Hayys! Ang sakit nila sa ulo. 


"He--Heavenhell, y--you?" Hindi makapaniwalang tumingin sa'kin si Lorraine habang si Janice naman ay mababakas din ang gulat sa kaniyang mukha. 


"H--help me! Hi--hindi ko alam kung anong ginawa ko sa lalaking 'to at bigla-bigla na lang nandidiin sa pader." naiiyak kong sabi. Nang makita na hindi sumabat si Javier ay agad akong tumakbo papalapit kay Lorraine at nagtago sa likod nito na para bang takot na takot. 


"Brother, what do you think you're doing? She's our friend!" seryoso na sabi ni Janice sa kuya niyang mukhang walang pakialam sa nangyayari ngayon. Kung umasta nga siya ay para bang wala siyang ginawang masama sa'kin! 


'Pero teka nga, kailan pa kami naging magkaibigan? Bakit wala akong alam?'


"I see." 


Napapoker face na lang ako sa narinig. Kakaiba na talaga ang mga sira sa utak ng mga male characters ng nobelang 'to! Parang patagal nang patagal ay lalong nagiging weird ang mga nangyayari kaya wala naman akong magawa kung hindi ang makisakay. 


"Apologize to her, brother." naiinis na sabi ni Janice kay Javier na prente lang na nakasandal sa pader na kanina naming pwesto. Bored na lumingon sa'min ang animal atsaka ako tinignan kung saan ako nakatago sa likod ni Lorraine. 


"Why would I do that? That's her punishment." malamig nitong sabi na kinakunot ko ng noo. My punishment? For what?


"Tsk! May ginawa ba siya sa'yo para isandal mo siya sa pader? This is so not you, brother." seryoso naman na sabi ni Janice. That's right, girl! He's really not like this! 


Normally, kapag may ayaw siya sa isang tao ay awtomatiko niya itong papatayin para burahin sa mundo. See? He's so brutal! Pero ano bang pakialam ko? Ang mahalaga ay buhay pa rin ako hanggang ngayon. 


"Yeah, but I will not say anything." Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay nagsimula na siyang maglakad pero hindi pa siya nakakalayo nang lumingon ulit siya at tumititig sa'kin. 


"Let's meet again sometimes, Ms. Caventry." nakangisi nitong sabi atsaka nagpatuloy na sa paglalakad. 


Napalunok na lang ako sa sinabi niya. Alam ko kasi na nakuha ko ang atensyon niya dahil sa ex-fiance ako ni Vile at wala ng iba. 


Damn! Ayoko mang aminin pero talagang gwapo ang animal, yung tipong kahit sinong makakakita ng pamatay niyang ngisi ay mai-inlove. Mabuti na lang talaga at nabasa ko ang nobela kaya alam ko kung anong kasamaan ang pinaggagawa ng character niya. 


Isa akong sira-ulo kung makakagusto ako sa kaniya no! Tsk! Actually, wala akong type sa mga characters kaya safe ako mula sa kanilang kagwapuhan bwahahaha! Ehem! Sige, Carnelia magsinungaling ka lang!


"Please forgive my brother. He's crazy and I find it difficult to fix him." seryosong paumanhin sa'kin ni Janice na kinangiti ko na lang. This is the unique characteristic that I like about her in the novel. 


"It's okay, don't worry about it." Since I know how crazy your brother can get...


"W--wait, your neck is bleeding, Heavenhell. Let's go to the hospital." seryoso na sabi ni Janice habang nakatingin sa leeg kong may panyo.