53

                                    

                                          
Faith Walker - 22:28
                          
De afgelopen race verliep vlekkeloos. Daniel was helaas buiten de punten gefinisht, en Lando pakte de 7e plek. Alleen Alonso was uitgevallen, en het was verder een rustige race in Frankrijk. Ik heb heel erg genoten van de date met Lando vorige week. We zijn naar een klein rustig restaurantje geweest, en ze hadden inderdaad de beste steak en fries. Als we niet vroeg eruit hoefden de volgende dag, hadden we daar sowieso tot in de nacht gezeten, zo gezellig was het. Het is nu vrijdag en de laatste van drie-raceweekenden. Ze zijn in Monza. Ik ben helaas thuis, met een keelontsteking. Ik had hier zo graag bij willen zijn. Van Henrik heb ik de opdracht gekregen om te brainstormen over nieuwe video's, en ik mag een moodboard maken voor de eventuele livery in Monaco. Niet dat ik goed ben in ontwerpen, maar ik heb wel vaak leuke ideeën. 
                          
Ik lig al de hele dag in mijn bed. Vanmiddag is mijn moeder langs geweest om te helpen met mijn huis opruimen, aangezien ik al drie dagen plat lig. Ik ben bijna nooit ziek, maar als ik eenmaal iets heb is het heel heftig. Ik heb al dagen buikpijn, keelpijn en last van misselijkheid. De volgende race is over twee weken, dus daar ben ik sowieso wel bij. Ik krijg een melding van Lando. 'How are you?' Vraagt hij met een selfie. Ik grijns en stuur een snapchat foto terug met een zielig gezicht. 'Niet zo goed. Ik word steeds zo misselijk van schermen, dus sorry als ik niet veel praat of snel reageer.' Typ ik erbij. Hij opent hem direct. 'Geeft toch niks! Rust maar lekker uit.' Zegt hij met een foto van zichzelf. Volgens mij zit hij op zijn hotel kamer. 'Hoe gingen de trainingen?' Vraag ik in de chat. 'Het ging top! We hadden een paar problemen met de auto, maar die waren al gefixt voor de tweede begon.' zegt hij. 
                          
Ik voel een golf van misselijkheid. 'Sorry ik voel me echt niet goed. Ik spreek je morgen. Heel veel succes met de kwalificatie, i'll be watching if it doesn't make me puke.' Stuur ik. Hij reageert meteen. 'App me maar als je kan. Dankjewel schatje, en veel beterschap.' Stuurt hij. Ik glimlach en leg mijn telefoon op mijn nachtkastje. Ik ga op het kussen liggen en sluit mijn ogen, hopend dat ik snel in slaap val en geen pijn meer voel.


                          


                          
Ik lig in de woonkamer op de bank. Als het goed is gaat de kwalificatie zo meteen beginnen. Ik heb amper wat gegeten, want dat komt er meteen weer uit. Ik wilde even wat frisse lucht en wat zonlicht opvangen dus ik ben even buiten gaan zitten, totdat ik het koud kreeg. De bel gaat. Ik trek mezelf overeind met tegenzin en strompel de gang op. Ik zucht bij het zien van de trap en stap voorzichtig naar beneden. De deur gaat moeizaam open. 'Milan?' Vraag ik bij het zien van het bekende gezicht. Mijn ex grijnst. 'Hoi.' Zegt hij. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. 
                          
'Wat kom je hier doen?' Vraag ik na een paar seconde van stilte. 'Ik wil praten. Harley is er niet toch?' Vraagt hij. Ik schud verward mijn hoofd. 'De vorige keer ging hij zo tekeer, vandaar. Mag ik binnenkomen?' Vraagt Milan. Ik twijfel even. Dit is niet het beste moment, aangezien ik me vreselijk voel, maar hij staat hier nu toch en ik wil al een tijdje een paar dingen kwijt. 'Niet lang.' Zeg ik terwijl ik me omdraai en naar boven loop. Ik hoor dat hij de deur achter zich sluit en mij de trap opvolgt.
                          
We nemen plaats op de bank. Eigenlijk zou ik hem heel erg moeten haten. We hebben zo'n kut relatie gehad, en hij heeft mij niet veel goeds gedaan, maar het is al een hele tijd geleden. Misschien word het tijd om hem te vergeven, of er gewoon normaal over te praten. 'Wat heb je te vertellen.' Begin ik. Ik neem een slok water.