✨Kim ty jesteś?✨

                                    

                                          
Obudziłem się z okropnym chumorem. Spojrzałem na zegarek i była godzina 10, ojoj trochę długo sobie pospałem. Usiadłem na łóżku aż nagle ktoś zapukał do pokoju.
-Wejść!- krzyknąłem 
Do pokoju weszła Alicja.
-Dzień dobry- powiedziała z uśmiechem 
-Hej Alicjo- odpowiedziałem kobiecie 
-Mam śniadanie- postawiła przede mną talerz z goframi
-Dziękuje ci bardzo- podziękowałem a kobieta zmierzała do wyjścia z pokoju 
-Smacznego- dodała po drodze
Zacząłem jeść przyrządzone przez nią śniadanie. Co jak co ale ona robi najlepsze jedzenie na świecie. 
Po zjedzonym śniadaniu poszedłem do łazienki i przebrałem się w świeże ubrania. Następnie poszedłem do rodziców.
Zapukałem do ich pokoju a gdy usłyszałem "proszę" to otworzyłem drzwi 
-O której przyjadą goście?- zapytałem 
-Już powinni być- oznajmił mój ojciec 
Poszedłem do głównego wejścia gdzie po chwili zabrzmiał dzwonek do drzwi. Pospiesznie otworzyłem gościom a moim oczom ukazał się mężczyzna na oko w tym samym wieku co mój ojciec.
-Witam ym księcia?- zapytał 
-Tak- odpowiedziałem 
-Nazywam się Paul Jacobs, rodzice są?- spytał 
-Oczywiście, proszę chwilę poczekać- pobiegłem szybko po rodziców i po chwili podeszliśmy do gościa
Podeszła do nas kobieta z chłopakiem na oko 19 lat
(Jak coś wiek postaci jest zmieniony na potrzeby książki) 
-To moja żona Sophia Jacobs a to mój syn Karl Jacobs- wskazał na tą dwójkę i złapałem kontakt wzrokowy z ich synem 
-George, pokaż swojego nowemu przyjacielowi swój pokój- powiedziała moja matka- ja mam z państwem kilka spraw do załatwienia 
-Nie ma problemu- odpowiedziałem z uśmiechem 
A właśnie że jest problem, miałem nadzieję jeszcze kilka dni temu że ten dzień spędzę z Badem i Niki ale oczywiście plany musiały się zmienić. Jednak byłem dla nich miły bo trzeba zrobić pierwsze dobre wrażenie 
-Chodź- powiedziałem do chłopaka i ruszyliśmy w stronę mojego pokoju. Jednak po chwili zatrzymałem się a chłopak nie wiedział o co chodzi
-Schowaj się- powiedziałem na co chłopak odrazu się schował 
-O co chodzi?- zapytał 
-Zaraz się dowiesz, teraz czekajmy aż rodzice nasi odejdą od głównego wejścia- nic już nie powiedział 
Patrzyliśmy się na naszych rodziców póki nie poszli do jakiegoś pomieszczenia 
-Teraz biegiem za mną- powiedziałem szybko 
Chłopak bez słowa biegł za mną do głównego wyjścia. Gdy byliśmy już na zewnątrz to się zatrzymaliśmy by złapać oddech 
-Mogę wiedzieć poco tak biegliśmy?- zapytał 
-Idziemy się przejść- odpowiedziałem 
-To nie mogliśmy poprostu wyjść przy nich? Przecież będziemy na podwórku, nie wychodzimy za mur
-No wiesz- zaśmiałem się lekko- dobra nie ważne poprostu chodź 
Zacząłem iść w stronę lasu