ကျန်းဖင်းရှိူ့က အရမ်းတော်သည်။ အကယ်၍ သူသာ ချမ်းသာသောမြို့ပြမိသားစု၌ မွေးဖွားခဲ့မည်ဆိုလျှင် သူ့အတွက် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲဖြေရခြင်းက သဘာဝကျကျ ပုံမှန်ကိစ္စတစ်ခုသာ ဖြစ်လိမ့်မည်။
ကံမကောင်းစွာဖြင့် သူသည် ဆင်းရဲသော တောင်ပေါ်ရွာကလေး၌ မွေးဖွားခဲ့သည်။
လွန်ခဲ့သောသုံးနှစ်အတွင်း သူသည် အလွန်ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း တစ်ခါတည်း အကုန်လုံးကို ချက်ချင်း အမှီလိုက်နိုင်ဖို့က မလွယ်ကူပေ။
ဒါပေမယ့် သူ့ဆောင်ရွက်နိုင်မှုက အံ့ဩစရာကြီးပင်။ မြောက်များစွာသော အစမ်းစာမေးပွဲများအတွက် ဘွဲ့ကြိုသင်တန်းသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သူတက်ခဲ့သည်။ အဓိကအကောင်းဆုံးတက္ကသိုလ်ကို သူမတက်နိုင်လောက်ပေမယ့်လည်း တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းတစ်ကျောင်းကိုတော့ သေချာပေါက်တက်နိုင်လိမ့်မည်။
ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲဖြေရဖို့ ရက်အနည်းငယ်သာ လိုတော့သည်။ ယန်ကျင်းဇီသည် သူ့အလုပ်ကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်ပြီး ကျန်းဖင်းရှိူ့စီမှာပဲ အာရုံစိုက်ထားသည်။
အဖွားကျန်းလည်း အတူတူပါပဲ။
ယန်ကျင်းဇီကူးပြောင်းလာသည့် ပထမဆုံးအချိန်နှစ်နှစ်အတွင်း ကျန်းဖင်းရှိူ့ ကိုယ်အလေးချိန်များစွာတက်ခဲ့သော်လည်း ယခုနှစ်တွင် ကျန်းဖင်းရှိူ့ ဝိတ်အနည်းငယ်ကျသွားသည်။ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲနီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ သူက အနည်းငယ် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေ၏။
ယန်ကျင်းဇီက သူ့ကို မြို့ထဲလျှောက်လည်ဖို့ ခေါ်သွားသည်။
ဤအချိန်တွင် သူက ကျန်းဖင်းရှိူ့ကို စိတ်မလှုပ်ရှားဖို့နှင့် အခြားဘာတစ်ခုမှဖြစ်စရာမလိုကြောင်း အကြံပေးခဲ့သည်။ ထိုစကားများက သေချာပေါက် အရမ်းကြီးအသုံးမဝင်နိုင်လို့ သူက အများကြီးမပြောခဲ့ဘူး။ သူသည် ကျန်းဖင်းရှိူ့ကို တိရစ္ဆာန်ရုံ၊ ပြတိုက်၊ သိပ္ပံနှင့်နည်းပညာပြတိုက် စသည့် နေရာများစွာကို ခေါ်သွားပြီး နေရာတိုင်းကို အတူတကွကြည့်ရှုခံစားကြသည်။ သေချာတာပေါ့၊ သူက " ကိုယ် မင်းကို ချစ်တယ် " ဆိုပြီး ထပ်ခါထပ်ခါပြောဖို့လည်း သတိရသည်။
