[၆၂] အချစ်နာကျခြင်း။

                                    

                                          
!Unicode!
အခန်း(၆၂) အချစ်နာကျခြင်း။
------
ယွီဟုန်မိန်းမောသွားရသည်။
"ရှစ်..."
သူအလျင်အမြန်တုံ့ပြန်လိုက်ပြီး သူစကားလုံးများထွက်အံကျလာသည်နှင့် ကျန်းရွှင်းယီ၏ဝတ်ရုံအနက်ကို သတိပြုမိလိုက်ကာ ခပ်မြန်မြန်လှည့်အော်လိုက်သည်။
"မင်းဘယ်သူလဲ။ မင်းကသိပ်သတ္တိရှိနေသကိုး။ ဟောဒီကသခင်လေးကိုစစ်ဆေးမေးမြန်းနေတာကို မင်းကလာနှောင့်ယှက်တယ်ပေါ့။ မြန်မြန်ဒီကထွက်သွားစမ်း!"
ကျန်းရွှင်းယီသည် သူ၏ရူးမိုက်မှုကြောင့် ငိုမိမတတ်ပင်။ သူလက်မြှောက်လိုက်ပြီး ယွီဟောင်ခေါင်းကိုဖြတ်ရိုက်ကာ အေးစက်စက်ပြောလိုက်သည်။
"စာသင်သားတစ်ယောက်သုံးရက်တာအဝေးထွက်သွားပြီးနောက်မှာ မင်းသူ့ကိုအမြင်သစ်နဲ့ကြည့်သင့်တယ်။* အံ့သြစရာပဲ။ အခုတော့ဖြင့် မင်းက မင်းရဲ့ရှစ်ရှုကို အပြင်ထွက်ဖို့ပြောရဲနေပြီပေါ့လေ။"
(*တစ်စုံတစ်ယောက်က သုံးရက်အတွင်းမှာ တော်တော်လေးပြောင်းလဲသွားနိုင်ပါတယ်တဲ့)
ယွီဟုန်မှာ အရိုက်ခံလိုက်ရ၍ မူးဝေသွားရသည်။ ကျန်းရွှင်းယီဒူးထောက်ကာ အနောက်မှပျံဝဲလာသည့်ဓားကို လှည့်မကြည့်ပဲ နောက်ပြန်ကန်လိုက်သည်။ ဘမ်းခနဲအသံနှင့်အတူအော်သံတွေကို သူကြားလိုက်ရသည့်တိုင် သူနောက်မလှည့်မိသေးပေ။ သူသည် ယွီဟုန်၏ခန္ဓာကိုယ်အားချည်နှောင်ထားသော သံကြိုးကိုငုံ့ကြည့်ကာ သရော်လိုက်သည်။
"ဘယ်လိုတောင်စွမ်းတာပါလိမ့်။"
ဤသရော်စကားသည် ယွီဟောင်အား ရူးမိုက်သည့်အတွက် လှောင်ပြောင်ခြင်းလား၊ သို့မဟုတ်၊ မီးတောက်ဂိတ်ဝဂိုဏ်သားများအား အတင့်ရဲလွန်းသည့်အတွက် လှောင်ပြောင်ခြင်းပေလားဆိုတာကတော့ သိပ်မရှင်းလင်းပေ။ ကျန်းရွှင်းယီသည်ညာဘက်လက်ဝါးမြှောက်ကာ ဓားသွားကဲ့သို့ပင် သံကြိုးကိုရိုက်ချပစ်လိုက်သည်။ သံကြိုးမှာချက်ချင်းပြတ်ကျသွားတော့၏။ သူ၏ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် ကျန်းရွှင်းယီဟာ ယွီဟုန်ကို ဂုတ်မှဆွဲမလိုက်သည်။ သူ၏ညာဘက်လက်ဖြင့် သူ၏ဝတ်ရုံလက်ကိုခါလိုက်ကာ လူတစ်အုပ်လုံးကို လမ်းပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျယ်လောင်စွာမေးလိုက်သည်။
"မင်းဒဏ်ရာရသွားသေးလား။"