နားထင္ဖက္ကို နမ္းရွိုက္ရင္း ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ဆူဟို႔ကို မ်က္ခံုးပင့္ျပေနတာျမင္ေတာ့ အခ်ိန္တိုင္း သိပ္ကို အေရးတယူရွိမႈကို လိုလားပါေသာ လူႀကီးအားအနည္းငယ္ေသာ ၾကင္နာမႈ အမွတ္ကေလးေတြ စြန္႔ၾကဲ
ေပးလိုက္ပါသည္။
                          
"ေသခ်ာတာေပါ့ အထူးသျဖင့္ Zhang Group ရဲ႕ CEOဆိုမွေတာ့ က်ိန္းေသ တန္ဖိုးထားရမွာ"
                          
ေမးရိုးထင္းထင္းနားကို "မြ"ခနဲ ခပ္သြက္သြက္ အနမ္းေပးရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ေက်နပ္ပံုမရတဲ့ လူျကီးဟာ မ်က္ႏွာႀကီး တည္က်သြားျပန္သည္။
                          
"ကေလးက်ေနတာပဲ...တကယ္ပါပဲ"
                          
ဦးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆြဲယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကို ႏူးႏူးညံ့ည့ံေလး အနမ္းေပးေတာ့မွသာ ရိုးေျဖာင့္မႈမရွိသူရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္တဖက္က ေကာ့တက္သြားၿပီးလက္တဖက္မွ ဆူဟို႔ရဲ႕ ေခါင္းအေနာက္ဖက္ကို ထိန္း ကိုင္ကာ က်န္တဖက္က ေက်ာျပင္ကို ေပြ႕ဖက္ထားရင္းသူ႔ စိတ္တိုင္းက် နစ္ေျမာဖြယ္ အနမ္းပြင့္မ်ားကို ခ်ယ္လွယ္ေတာ့သည္။
                          
ႏူးညံ့ညင္သာေသာ အနမ္းတို႔၌ နက္ရွိုင္းသိမ္ေမြ႕ေသာ ယုယျခင္းတို႔ျဖည့္စြက္ကာ တဦးႏွင့္ တဦး စကၠန္႔ေရအေတာ္ၾကာ ရစ္တြယ္ေနခဲ့ၾကေလ၏။အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ နမ္းရွိုက္ဖူးခဲ့ၾကသည့္ကာလမ်ားမွာပင္ အေခါက္တိုင္းက မတူညီသည့္ ၾကည္ႏူးခ်ိဳၿမိန္ျခင္းေတြေပးစြမ္းေနသည္က အံ့ဩေလာက္စရာပင္။
                          
ၿငီးေငြ႕သြားဖို႔ေနေနသာသာ ျမတ္ႏိုးစြဲလမ္းရေသာ အၾကင္နာတရားတို႔၌ စကၠန္႔မလပ္ တမ္းတမက္ေမာျခင္းတို႔သာ ျမစ္တြယ္လာရသည္မို႔ မိန္းေမာဖြယ္အနမ္းတို႔ရပ္တန္႔သြားမွာကို စိုးသည့္အလား အျပန္အလွန္ ရုန္းထြက္ရန္ ခဲယဥ္းေသာ အနမ္းေရလွိုင္းတို႔၌ အခ်ိန္မ်ားကိုပင္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ရသည္အထိ နမ္းရွိုက္မိေနေလျခင္း။
                          
အသက္ရႉဖို႔ လိုအပ္လာေတာ့မွသာ ထိကပ္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ကို အကြာအေဝးျခားေစၿပီး နဖူးထက္၌အနမ္းႏုႏုတပြင့္ သက္ဆင္းေပးသည္။ထို႔ေနာက္ တိုးရွရွအသံတို႔ျဖင့္ နားအနားကပ္ကာ ရယ္သြမ္းလ်က္ ေျပာ
လာ၏။