အပိုင်း (၅၃၀) - အဒေါ်ဖန်

                                    

                                          
Zawgyi
                          
အပိုင္း (၅၃၀) – အေဒၚဖန္
                          
သူမ နားမလည္ေတာ့ပဲ သူမစဥ္းစားသည့္အတိုင္း မဟုတ္ဟုလည္း ခံစားမိေနသည္။ ငတိေလး သူမ ေဘးမွထြက္သြားကာ မိုဒိဆန္း၏ ေစတနာအထ မေျမာက္လုိက္မည္ကို စိုးရိမ္သည္။
                          
သို႔ေသာ္ ငတိေလးသည္ ေဆးမ်ားကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္ကို စဥ္းစားလုိက္လွ်င္ သူမ ေဘးမွ ထြက္ သြားမည္မဟုတ္ေပ။ ထိုအစား မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ ေဆးမ်ားကို စားမည္။
                          
ရွီမာယူယူ ေဆးဖက္ဝင္ပစၥည္းမ်ား ေတြ႕သျဖင့္ ေဆးအမ်ိဳးအစား သံုးမ်ိဳးလုပ္ျပီးေနာက္ ဝိဥာဥ္ ေစတီမွ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ ငတိေလးသည္ ေဆးမ်ားႏွင့္ မခြဲခြာခ်င္ေသာ္လည္း သူမ ထြက္သြားေသာေၾကာင့္ စိတ္မပါပဲ လိုက္ထြက္ခဲ့ေလသည္။ ငတိေလးသည္ သူမ လက္ေမာင္းတြင္ သံခ်ပ္ကာကဲ့သို႔ ရစ္ပတ္ထားေလသည္။
                          
တစ္ခါတစ္ရံတြင္ သူမသည္ ေဆးထုတ္ကာ စေနာက္ျပီးမွ ေကၽြးေလ့ရွိသည္။
                          
ရွီမာယူယူတို႔သည္ ႏွစ္ရက္မွ်ေနျပီးေနာက္ လိုအပ္သမွ်ကို ျပင္ဆင္ေေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူမ သည္ ဂၽြန္လန္ကိုရွာရန္ ရႊန္းယြမ္ဆိုင္သို႔သြားေလသည္။
                          
ႏွစ္ဂက္အတြင္းတြင္ မိုဒိဆန္းႏွင့္ ကုန္ရွန္ယိတုိ႔သည္ ကုန္ေတာင္ၾကားသို႔ သြားၾကသည္။ ရွီမာယူယူ သည္ ရွီမန္ဖန္ကို ေနခဲ့ခုိင္းသည္။
                          
ရွင္းမိုသည္လည္း သူ႔မိသားစုမ်ိဳးႏြယ္ ကိစၥမ်ားကိုေျဖရွင္းရန္ ျပန္သြားေလသည္။ သူသည္ ရွီမာယူယူ အတြက္ လက္စားေခ်ေပးရန္ ျပင္ဆင္ရမည္။ လက္စားေခ်ျခင္းသည္ သူမကိုယ္ပိုင္ ကိစၥျဖစ္သည္ဟု ေျပာထား ေသာ္လည္း သူမ လိုအပ္လွ်င္ ကူညီႏုိင္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားရမည္။
                          
ေဘဂံုထန္သည္ ေဆာင္းဦးလျမိဳ႕သို႔ ျပန္သြားေလသည္။ ရင္မ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ ေဘဂံုမ်ိဳးႏြယ္ ကိစၥမ်ားမွာ ေျဖရွင္းမျပီးေသးေပ။ သူမသည္ သူမအေမအတြက္ မွီခိုရာျဖစ္ေပးရဦးမည္။
                          
ဝူရန္ေဖတို႔ သံုးေယာက္၊ ရွီမာမိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ စစ္သူၾကီးလံုရိပါ ထြက္သြားၾကသည္။ သူတုိ႔သည္ ေဘဂံုထန္အား ကူညီရန္ လိုက္ပါသြားျခင္းျဖစ္သည္။