CHAPTER 11

                                    

                                          
Dedicated to: kobikoko
______________________

                          
Chapter 11






                          
Dareen Pov

                          
"Dareen." Wika niya sa pangalan ko gamit ang parang nanglalambing niyang boses. Damn!

                          
I feel my heart fell on the floor. Shit! I almost reach my chest to check if my heart was still there. I thought my heart scattered on the floor full with blood. But of course it's just my imagination. It was all in my mind. It didn't literally happened.



                          
I watched how his large hands grasped on my smooth and pale hands. My hand look' so small in his large hands. Those prominent veins that makes his hands look so sexy and hot at the same time.



                          
By just watching how his hand possessively hold mine. I wonder how many hands did he hold like how he holds me. How I wish that he only hold me like this. But I know I was thinking ridiculous again. Dammit.



                          
Kakaisip ko pa lang na dapat mabura na itong nararmdaman ko sa kanya. Nakapag-isip na ako na dapat putulin ko na ito pero mukhang malalim na ang ugat nitong nararamdaman ko sa kanya. At kung puputulin ko man ito alam kong hindi nito ma-aabot ang kaibutiran ng nararamdaman ko. I feel like singing Night Changes of One Direction. Bullshit!



                          
I held my hand but his hand never leave mine. I sighed and faced him. He look so lonely, so miserable, hurt, and sad. Why? Bakit ngayon Raphael Laurence? Gusto mo bang ma-fall ako sayo ng todo? Dammit! May itoto-todo pa ba itong nararamdaman ko? How bullshit it is?!



                          
He bend his head down.



                          
"I... I fucked up." Sabi niya at tuluyan niyang binitawan ang kamay ko. 



                          
Huminga ako ng malalim at lumapit sa kanya. Gusto ko siyang hawakan. Gusto kong tingnan ang mukha niya. Gusto kong tingnan ang ekspresyon ng mukha niya. Di ko maintindihan kong dahil ba gusto ko si Raphael kaya nararamdaman ko na pati lungkot niya. Rumaragasa sa akin ang kamiserablihan niya. Is he playing with me? 



                          
"I fucked up someone's relationship." Nagsalita siyang muli. "I fucked up my friend's relationship. I made a fucking messed. Fuck this." Amoy na amoy ko ang maanghang na amoy ng alak sa kanya. 



                          
Hindi ko alam kung paano ang mag-comfort sa ganito. Wala akong alam. Wala akong kaibigan na c-in-omfort eversince. I only have Clemente with me at sa pagkakaibigan namin hindi pa kailanman naglabas ng ganito sa akin si Clemente. Umiyak lang ang baklang iyon dahil hindi niya masabi sa mga magulang niya na bakla siya at ang ganiwa ko? Dinala ko siya sa bar. Syempre walwal lang ang gamot ko sa kanya. I treat him to an expensive bar at pinainom ko siya hanggang sa makatulog siya. Ano papainumin ko ba itong lalaking ito, e, lasing na.  Anong gagawin ko? Mag-google muna? Bullshit. Wala akong phone.



                          
Wala akong ibang ginagawa kundi gahasaan si Raphael Laurence. Shocks! Joke lang. Mas lumapit ako sa kanya hanggang sa maabot ko na ang balikat niya at t-in-ap ko. Ang awkward sa totoo lang. Hindi nga kasi ako sanay na nagc-comfort ng tao dahil ako lagi ang kino-comfort ni Clemente. Ang baso ng tubig ay nilapag ko sa island counter at patuloy kong tina-tap ang balikat niya. Fucking shit! Hindi naman nakatingin sa akin si Rap pero bat na-u-awkward ako? Porket may feelings na ako? Tssk! Dammit, why am I acting like it's my first time to like someone? Then this heart of mine beat like crazy. 



                          
I heaved.



                          
"A-ayos ka na ba Rap?" Mayamaya ay tanong ko dahil natahimik na siya. Gusto na kasing pumunta sa kwarto at nagroll na makapal na kumot.