စားပွဲရှေ့သို့မရောက်ခင်ခြေလှမ်းသုံးလေးလှမ်း
အလိုတွင် သူ့ခြေလှမ်းတွေရပ်သွားခဲ့သည်။
ပြတ်သားသွားသောမြင်ကွင်းတွင်
မီးတောက်နေသောမျက်လုံးတွေနဲ့
ထိုင်နေသူက သေချာပါသည်
သူ့မျက်နှာတည့်တည့် တံတွေးနဲ့ထွေးခဲ့သောclub က
ရှားပါးအမိုက်ရိုင်း......။
ရင်ထဲလျှပ်ခနဲဖြစ်ကာ ဒီလိုတိုက်ဆိုင်မှုမျိုးတွေလည်း
ဖြစ်ပျက်တတ်တာပဲလားလို့တွေးမိလိုက်သည်။
လောကကြီးရေ......ဘာတွေလုပ်ပစ်ပြန်တာလဲ?????
ကံကြမ္မာရေးသူသည်...မူးနေတာလားမသိ
ရေးချလိုက်ရင်ဘဝကိုဇောက်ထိုးမိုးမျှော်တွေကြီးပဲ။
စားမလိုဝါးမလိုကြည့်နေသောမျက်လုံးတွေနဲ့
ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလိုနီရဲနေသောမျက်နှာက်ို
ပိုပြတ်သားရန်မျက်မှန်ကိုလက်ညိုးဖြင့်
အောက်နည်းနည်းဆွဲချကာကျော်ကြည့်လိုက်သည်။
အပြာနုရောင်Shirtအကျီအရောင်နုနုလေးနဲ့မှ
မလိုက်ဖက်....မှောင်မဲလာသောမျက်နှာသည်
သူရိုက်ထားသောအရာတချို့တောင်ကျန်နေသေးသည်။
စီးပွါးပျက်လို့ သူဌေးသားကောက်ယူမယ့်
အထည်ကြီးပျက်ကလေးကတခြားသူမဟုတ်ဘူးဘဲ။
JEonသည် ခဏလေးတော့မှင်သက်သွားပေမယ့်
အခြေအနေကိုသဘောပေါက်သွားတာမို့
ဟန်မပျက်စွာခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ဒုက္ခပေးဖို့လိုက်ရှာစရာမလိုပဲ
ဒီလိုလေးရှေ့တော်မှောက်အရောက်
ဘဝဝန်ဆောင်မှုကောင်းကောင်းလေးရှိနေတာကလည်း
ကံတရားပဲမလား.....။
သူ့ကိုမြင်တာနဲ့မိုးပြိုကျသွား
သောမျက်နှာသည်....ဒုတိယအကြိမ်ပြန်ဆုံတွေ့တော့
လည်း ကြည့်၍ကောင်းမနေ....။
ရေစက်သည်ဒီလောက်နဲ့မပီးလောက်သေးဘူး
ဟုရိုက်တဲ့နေ့ထဲကမသိစိတ်ထဲတွေးမိတာတကယ်ပင်
မှန်နေခဲ့ပြီ။
"၄၅မိနစ်ပဲနောက်ကျတာ...မဆူကြပါနဲ့နော်..."
"အချိန်မှီအောင် လာပါဆိုကွာ..
ဒီမှာ Jimin တို့ကိုအားနာစရာ...."