13

                                    

                                          


                          
San:

                          
Wooyoung zostawił mnie samego. Po krótkiej chwili podjechała Pani Park.
                          
- San, wsiadaj - krzyknęła z auta.

                          
Nie odpowiedziałem i wsiadłem.
                          
- Coś się stało?- zapytała.

                          
- Nie - zapiąłem pas i oparłem głowę szybę. - Jedziemy już?
                          
- Pojedziemy jak mi powiesz co się stało!

                          
- Nic się nie stało.
                          
- Nie ściemniaj mi tu, przecież widzę.

                          
-...
                          
- No mów, bo wrócisz na piechotę!
                          
- Ale szantaż... - otworzyłem drzwi, wysiadłem i ruszyłem w stronę mojego domu. Pani Park ruszyła powoli za mną.

                          
- Oj, San czemu mi nie powiesz tylko się obrażasz? - krzyknęła przez otwarte okno w samochodzie.
                          
- ...

                          
- No wsiadaj - zatrzymała samochód. Ja również się zatrzymałem.
                          
- To co wsiądziesz?

                          
Wsiadłem do samochodu i nic nie mówiłem.
                          
- San czemu nie możesz mi powiedzieć? Aż tak bardzo się wstydzisz? - ruszyła dalej.

                          
- Nie wstydzę się.
                          
- To czemu mi nie powiesz?

                          
- Bo nie chcę.
                          
- A może dlatego, że pocałowałeś tego chłopca? - spojrzałem się na nią zszokowany.

                          
- Skąd ty...
                          
- Nie jestem głupia, ani ślepa. Widziałam co się stało. - zaśmiała się.

                          
- To po co pytałaś skoro wiesz... - oparłem głowę o szybę.
                          
- Chciałam żebyś sam mi powiedział. 

                          
-...
                          
- Jak tam wrażenia po waszym pierwszym pocałunku?

                          
- Jakie wrażenia! - oburzyłem się, a Pani Park się zaśmiała.
                          
- Mówiłam, że go lubisz, ale ty się wypierałeś, że Nie, a Ja wiedziałam, że tak będzie.

                          
Gdy wróciłem do domu, położyłem się i myślałem o Wooyoungu.
                          
Następnego dnia:

                          
W szkole :
                          
Yeosang:

                          
- Woo gdzie jesteś? - powiedziałem do telefonu.
                          
- W domu.

                          
- Zaraz lekcje, dlaczego cię jeszcze nie ma! - krzyknąłem.
                          
- Nie przyjdę dzisiaj.

                          
- Czemu?
                          
- Przyjdź do mnie po lekcjach - rozłączył się.

                          
- Jung Wooyoung!! - krzyknąłem - no co za wrzód na dupie. - włożyłem telefon do kieszeni i skierowałem się w stronę sali lekcyjnej.
                          
- Yeosang!! - usłyszałem swoje imię, odwróciłem się, aby zobaczyć kto mnie woła i nagle zobaczyłem Seonghwę idącego w moją stronę - Możemy porozmawiać? - zapytał będąc blisko mnie.

                          
- Ale zaraz lekcje...
                          
- Trudno - złapał mnie za rękę i zaprowadził w stronę boiska.
                          
- O-o czym chcesz porozmawiać? - zapytałem kiedy w końcu się zatrzymaliśmy.

                          
- O tym, że przez cały wczorajszy dzień mnie unikałeś.
                          
- Ja...wcale...cie nie... - przerwał mi Seonghwa.

                          
- Nie kłam. 
                          
-...- spuściłem głowę w dół.

                          
- To przez to, że się pocałowaliśmy?
                          
- Tak... - odpowiedziałem.

                          
- To było przez przypadek czemu aż... - tym razem to ja mu przerwałem.
                          
- Ponieważ to był mój pierwszy raz! - krzyknąłem przez łzy.

                          
- Yeosang ja... - nie dałem mu dokończyć.
                          
- Nie przerywaj mi! Wiem, że wyolbrzymiam, a to był tylko mój pierwszy głupi pocałunek, ale... ja cię naprawdę lubię i mi się podobasz - zacząłem jeszcze bardziej płakać.

                          
- Yeosang ja nie chciałem. - przytulił mnie. - Przepraszam - odwzajemniłem jego uścisk. Seonghwa przytulał mnie, a ja powoli się uspokajałem.
                          
San:

                          
- Gdzie jest Yeosang i Wooyoung? - pomyślałem przepisując zadanie.
                          
Po kilkunastu minutach zadzwonił dzwonek. Spakowałem się i wyszedłem. Poszedłem się przewietrzyć. Wychodząc zobaczyłem Seonghwe razem z Yeosangiem.

                          
- Ćwir, ćwir, ćwir... Co tam moje gołąbeczki? - Yeosang i Seonghwa odkleili się od siebie.
                          
- Nie jesteśmy gołąbeczkami - powiedział Yeo, po czym przetarł oczy.

                          
- Yeo, płakałeś? - zapytałem.
                          
- Nie.

                          
- No przecież widzę. Hwa co mu zrobiłeś?
                          
- Po prostu rozmawialiśmy, a ty nam tą rozmowę przerwałeś.

                          
- Wy rozmawialiście? Ja widziałem co innego - zaśmiałem się lekko. - Wiecie może  gdzie jest Wooyoung? - spoważniałem.
                          
- Nie przyjdzie dzisiaj do szkoły, a co? - powiedział Yeosang.

                          
- Nie nic...dobra, ja już ,idę nie będę wam przeszkadzać- pożegnałem się, i poszedłem smutny w stronę szkoły.