Chapter Seven

                                    

                                          
KINABUKASAN ay nagulat nalang ako  ng madatnan ko sa  tinutuluyang condo ang pigura ng lalaking pretenteng nakasandal sa itim na BMW habang nakasilid ang dalawang kamay nito sa hapit na sleeveness.   Nag angat naman ito ng tingin ng maramdaman ang presenya ko , Simple itong naglakad patungo sakin pero yung tibok ng puso hindi na normal para sa isang tao.
                          
" Bakit ka nandito?" . Ang unang lumabas sa bibig ko ng makalapit sya.
                          
" Susunduin ka". 
                          
" Hindi naman kailangan, kaya ko naman mag isa". 
                          
" Kahit na kaya mo susunduin parin kita". Giit nito bago ako igiya sa kotseng nasa harap.
                          
Habang nasa byahe binasag ko ang katahimikan.
                          
" Hindi mo naman kailangang sunduin ako araw araw, May sasakyan naman ako at saka nakakahiya",. Nilingon ko sya na sandaling tumingin sakin bago ibinalik ang tingin sa kalsada.
                          
" I'm courting you remember " .
Mariing saad nito kaya tumahimik nalang ako. Akala ko hindi sya seryuso .
                          
Sabay kaming pumasok pero medyo dinistansya ko yung sarili pero ang binata lumapit sakin at talagang dumidikit pa. Hindi ba nya naisip na baka pag usapan kami.
                          
Nang tuluyan kaming nakapasok sa elevator ay hinarap.
                          
"Seryuso ka?". I asked him.
                          
" Why? " 
                          
" Sa panliligaw? I mean diba broken hearted kapa? Baka ginagawa mokong rebound?". I prankly ask him. Kasi ito rin talaga iyong umiikot sa isip ko nitong nakaraan.
                          
" I'm serious Lexella, When it come to my feelings, I'm serious. I'm not doing this for you to think that youre a rebound. I like you okay? Let me work for it. Trust me" . He said while staring at me.
                          
I just nodded to him because i have nothing to say. Iginiya nya ko papasok sa opisina ko.
                          
" And don't think to much about people who will see us. I don't care about they thinking about us , Let lunch together okay? " . he kissed me in my forehead beforing walking away from me papunta sa office nya.
                          
Napaupo nalang ako bago inisip ang mga sinabi nya. I think i need to trust him .  .
                          
At alam ko din na sincere sya sa mga sinasabi nya atpinapakita nya iyon sa gawa. He's a man with his word after all.
                          
" What do you want to eat?" . he said while handling me a menu in one of the famous restaurant. Were having a dinner here.
                          
" I like chiken tireyaki and beef tapa, Give me a pasta also". I said to the crew . 
                          
" Is that all Ma'am?" .I nodded.
                          
Habang kumakain kami he started to ask me.
                          
" Where do you want to go?". He asked while staring at me.
                          
" Huh?. Wala naman at saka may trabaho ako diba?". Well i have a place that i want to go but not this time. Marami Akong trabaho i don't want to have a leave.
                          
" You can have a leave ". Nag angat ako ng tingin sa kanya.
                          
" Naku!, Hindi naman kailangan". At isa pa maraming trabaho ngayon sa kompanya. Ngayon pa ba ako magbabakasyon.
                          
" At least one week. Don't you want to go to your family?". Well my family is lived in Quezon. My mother is an Engineer like my dad at ang kuya ko naman ay Manager sa ibang bansa. Hindi kami mahirap pero hindi rin mayaman. Sakto lang.
                          
" I want but i have a work" 
                          
" I give you one week leave. And i want to go with you". Nanlaki yung mata ko dahil sa gulat. Seriously?