33

                                    

                                          
Pov Markus
                          
'Hey man, beter kunnen we naar je toe Melody is helemaal hysterisch toen ze het hoorde van Deveny.' zei Dave tegen me over de telefoon. 'Zeg dat ze moet kalmeren en dat ze zich er niet mee moet bemoeien anders kunnen we twee meisjes redden. Regel ook mannen en geef ze me nummer zodat we het plan kunnen bespreken.' zei ik door de telefoon. 'Komt goed.' zei hij en hing op. Ik hoorde me telefoon. Ik had een foto binnen. Deveny vastgebonden aan een bed. Owee als ze haar aanraken.
                          
Pov Deveny
                          
Langzaam word ik wakker. Er staat een man aan de andere kant. 'hay.' zei ik. Hij draaide zich om en keek niet vrolijk. Logisch. 'Mag ik los?' vroeg ik hem. Ik zag dat hij zich begon te irriteren. 'Wie ben je? Hoe oud ben je? Wat doe je hier?' die vragen vuurde ik op hem af om hem extra te irriteren. 'Marco nog even en ik vermoord haar.' zei hij via een oortje. Ik grijnsde. De deur vloog open. Ik schrok me dood. 'Dus Deveny denkt mensen te kunnen irriteren.' zei Marco en aaide me over me wang. Ik trok me hoofd weg. 'Ik denk het niet, ik weet het.' zei ik. Ik kreeg een klap tegen me wang. Hij wees wat met zijn vingers en ik werd losgemaakt door een man. Ik moet hun vertrouwen winnen zodat ik gewoon los kan lopen zonder dat ik vast word gebonden. De man hield me bij me arm. We liepen de trap af. 'Je doet me pijn weet je dat.' zei ik. Hij lachte. 'Tss' zei ik en hij duwde me vooruit. 'Auw domme koe.' riep ik. 'Rustig maar ik neem haar wel weer over.' zei Marco tegen de man. 'Nu mag je me dankbaar zijn dat ik je heb gered anders was je nu bond en blauw.' zei Marco tegen me en gaf me een broodje. 'Dankbaar? Haha nee dat zou niet kunnen, ik ben pas dankbaar als ik hier weg kan en als jij dood bent.' siste ik. Hij keek me met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Moet ik het herhalen?' zei ik met me mond vol. 'Ik hoorde je wel hoor brutale. Denk maar niet dat je hier wegkomt.' zei hij. 'Mag ik ook drinken?' vroeg ik. Hij gaf me een glas water. Ik keek er even in kijken of er niets in was gedaan en dronk het op. 'Bedankt he.' zei ik. Hij liep de woonkamer in. Nu ik hier zo mag rondlopen zouden alle deuren wel weer op slot zijn. Ik zag boven op een balkje bij een deur iets glinsteren. Een sleutel! Marco kon mij  vanaf hier niet zien. Ik sprong en greep de sleutel. Ik draaide hem heel zacht van het slot en opende de deur. Ik sloop zachtjes de gang in. Ik struikelde over een paar schoenen en viel op de grond. Met pijn aan me knie rende ik de achtertuin. Ik hinkte tot Marco riep: 'STOP OF IK SCHIET'. Ik wil nog niet dood, Markus komt me wel redden dus ik stopte. Ik viel neer. Me knie deed pijn. 'Zo dus je wou ontsnappen?' lachte hij. Ik trok me wenkbrauw op. 'Sta op.' zei hij. 'Dat gaat niet.' zei ik zacht. Hij tilde me op net of we trouwden weet je wel en tilde me naar binnen. Vanmiddag geen eten voor jou. 'klootzak.' mompelde ik. 'Wat zei je?' zei hij. 'Niks.' zei ik. 'Nu.' zei hij. 'Niks!' riep ik. Hij liet me met zin los. Ik knalde op de grond. 'Auw ju klootzak.' schreeuwde ik. Hij grijnsde. Langzaam kroop ik naar de bank en ging erop zitten. 'Mag ik alsjeblieft naar het ziekenhuis?' vroeg ik. 'Pff Oké.' zei hij. Hij tilde me op en legde me in de auto. Wat hij niet weet is dat ik acteer , ik heb helemaal geen last meer, niet zoveel in ieder geval. Straks als we in het ziekenhuis zitten kan ik proberen weg te vluchten. Hij tilde me op en zette me op een stoel in de wachtkamer.

                          
'Ik moet naar de wc' zei ik. Hij stond op. 'Blijf jij hier maar want we zijn zo aan de beurt.' zei ik. 'haha neenee doe ik niet.' hij tilde me op en droeg me naar de wc.  Ik liep de wc's in. Ik zag een raampje, maar daar paste ik never nooit doorheen. Ik ging naar de wc en waste me handen. 'Ja' zei ik en hij kwam binnen. Hij tilde me weer op en nam me mee naar de kamer waar we heen werden geroepen. 

                          
'We moeten foto's maken.' zei de dokter. Ik knikte. Marco tilde me weer op en we liepen achter de dokter aan. 'Je bent echt een veertje man.' zei Marco. 'OK' zei ik metzin. Oké meneer je moet hier achter staan en Deveny je moet stil liggen. Ik knikte. De dokter liep naar achter met Marco. Ik bedacht me geen moment. Ik sprong van het ziekenhuisbed en rende de deur uit. Ik hoorde voetstappen achter me. Ik rende naar de lift ik drukte op  de lift knop. Duurde veelste lang. Ik rende naar de trap en ging een verdieping hoger. Ik hoorde Marco schreeuwen door zijn telefoon voor versterking. shit. Ik rende een kamer in. 'Sorry mevrouw, als er iemand binnenkomt ik ben hier niet oké?' zei ik. Ze keek me raar aan. 'Ik ben gevlucht ik was ontvoerd.' zei ik. Ze schrok en wees naar haar kast. Ik ging erin zitten. De vrouw drukte op een knopje. Er kwam een dokter aan. 'Er zit een meisje in me kast ze was ontvoerd help haar hier weg te komen.' fluisterde ze. Wat lief. De dokter deed de deur dicht en opende de kast. 'Je bent veilig.' zei hij. Ik hapte naar adem. 'Danku' zei ik. De deur vloog open. Ik stond oog in oog met een man. Chips die hoort bij Marco. 'Jij bent Deveny.' zei de man. 'Pardon? Ik ben Samantha en ik kijk even bij me oma.' zei ik met stem verandering. 'Oh het spijt me voor het storen.' zei hij en liep weg. Wat een sukkel. 'Net op tijd.' zei ik. 'Bedankt mevrouw.' zei ik toen ik met de dokter de kamer uitliep. 'Er lopen allemaal mannen rond van hem.' zei ik. 'Ik breng je naar de ambulances en die brengt je thuis.' zei de dokter. Hij klikte op de lift. Net toen de lift deuren sloten stond ik nog net oog in oog met Marco. 'Hij was er sneller lift.' krijste ik. De lift deuren gingen open en daar stond Marco met twee mannen. 'Helaas Deveny niet gelukt.' zei hij. De dokter werd de lift uit getrokken. 'Doe hem geen pijn hij stond alleen bij me in de lift.' loog ik. 'Laat hem maar gaan.' zei Marco. Ik drukte op knopje 4 aangezien ik nog in de lift stond. De lift deuren gingen dicht. Hij weet niet welke verdieping. Ik rende de lift uit en viel neer. Ik struikelde over de schoen van Marco. Ik kroop naar achter. 'Laat me gewoon.' Ik werd omhoog getrokken door een man achter me en ze sleurden me de lift in. 'Geen eten vandaag  en geen vrijheid meer voor jou.' zei Marco lachend.