2

                                    

                                          
For Unicode

                          
ထယ်ယောင်းရဲ့နေ့ရက်တွေက ရိုးရှင်းပြီးပျော်စရာကောင်းသည်။ အိမ်ကလဲ အငယ်ဆုံးသားလေးမို့ ကလပ်ပေါ်တင်ဖူးဖူးမမှုတ်ရုံတမယ် အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်သည်။
                          
အစ်ကိုနှစ်ယောက်ကလဲ ကျောင်းပိတ်ရက်ပြန်လာတိုင်း ညီလေးကိုပါးစပ်ဖျားကနေမချ 
ထို့ကြောင့် ထယ်ယောင်းက ကလေးလိုမျိုးဆိုးတတ်သည် ချွဲတတ်သည်။
                          
ညနေပိုင်း ကျူရှင်ကပြန်လာကတည်းက ထယ်ယောင်း ရေကိုစိမ်ပြေနပြေချိုးသည်။
ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ မိုက်တွေစမ်းနေသံကိုကြားတော့ ရင်တွေပင်ပိုခုန်လာသလိုလို...
                          
ရေချိုးပြီးနောက် ကိုကိုကြီးပို့လိုက်သော လိမ္မော်ရောင်တီရှပ်ပွပွကြီးနှင့် ခါးပတ်ခေါင်းကြီးပြူးနေသော ဂျင်းဘောင်းဘီကိုကောက်၀တ်လိုက်၏။ 
                          
ဆံပင်တွေကို တော့ အခုခေတ်စားနေသည့်အတိုင်း ခပ်ဖွဖွခပ်ရှုပ်ရှုပ်ပဲ ထားလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးစ ထယ်ယောင်းမျက်နှာက ဘာမှမတင်ပဲနဲ့တောင် ၀င်းမွတ်နေတာမို့ ယုံကြည်မှူရှိစွာပဲ အခန်းထဲက ထွက်လိုက်၏။
                          
ဟိုတလောကမှ၀ယ်လာသော TVကို အကြိုက်တွေ့ကာ ကြည့်မ၀ဖြစ်နေသော အမေနဲ့အဖွားက သူထွက်လာတော့ နှာခေါင်းကို တန်းပိတ်လိုက်ကာ
                          
" ယောင်းလေးရယ် နင့်ဟာကတစ်မိုင်လောက်ကတည်းက အနံ့ရနေပြီ"
                          
" လူအုပ်ထဲသွားမှာပါဆိုမှကို သားမလန်းဘူးလား ပြော"
                          
"လန်းပတော့် ပွဲခင်းထဲကလူတွေလဲ မူးအီပြီးလဲကုန်ကြမယ်"
                          
ထယ်ယောင်းတဟီးဟီးရယ်ကာ ဖွား ကိုပြေးဖက်ရင်း ခေါင်းလေးနှင့်ပွတ်ကာချွဲလိုက်သည်။ ဖွားက တီဗီကိုကွယ်လို့ဆိုကာ တဗျစ်တောက်တောက်နှင့်ဆူသည်။
                          
"မုန့်ဖိုးလိုချင် ဖွားအခန်းထဲက အနွေးထည်ထဲမှာ ယူသွား လာပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်မနေနဲ့..."
                          
"ဟုတ်"
                          
ထယ်ယောင်းလိုချင်တာရသွားသော ကလေးငယ်တစ်ယောက်လို ခုန်ပေါက်ပြေးရင်း အခန်းထဲ၀င်သွားသည်။
                          
ခနနေတော့ မင်ဂျယ်တို့ရောက်လာတာမို့ စတိတ်ရှိုးရှိရာ တစ်ဖက်လမ်းဆီထွက်လာခဲ့ကြသည်။