E kush do mendonte që një plumb do ndryshonte tërësisht jetat e dy të rinjëve. Epo ja që mund të ndodhka. Një plumb kryqëzon rrugët e dy njerëzve të panjohur përjetësisht pa dëshirën dhe vendimin e tyre. Çfarë ndodhi dhe si përfundon, për ta kuptuar...
Duke u ngitur për të pastruar duart Ermalit i erdhi një mesazh. Ermali: Epo dëshira jote u plotësua , qenkan mbyllur rrugët për në Brezovicë, pra për nesër u anulua. Elina: Epo e ndjeja unë - thash duke qeshur. Ermali: Sapi të i mbarosh eja dua të bisedojm diqka. Elina: Mirë. Sapo i përfundova shkova dhe u ula pran tij. Elina: Po ? Ermali: Atëherë ka ditë që e mendoj këtë gjë , që kur ndodhi rasti dhe kam ardhur në përfundim që nuk është më e sigurt që të jetojm këtu , e sidomos kur ti po mbetesh vetëm gjatë kohës që jam unë në punë. Elina: Pra ku po mendon të jetojm ? Ermali: Në shtëpin e prindërve të mi, të paktën aty nuk do të jesh kurr vetëm. Elina: Por ti e di që aty duhetë të shtiremi gjatë gjithë kohës apo jo ? Ermali: Nuk kemi çfarë të shtiremi , do jetojm normal si këtu vetëm se duhet të ndajm një dhomë gjumi. Si mendon ? - unë kisha mbetur duke u menduar , në një anë nuk ka menduar keq pasi edhe unë po kam shumë frikë por në anën tjetër nuk dua të ia shoh fytyrën ...- e di se nuk do të rrish me babin tim , pir më beso as unë nuk dua por është zgjidhja më e mirë. Elina : Pfff , nuk di çfarë të them, në rregull në rregull , si të duash nëse mendon se është zgjidhja më e mirë atëherë shkojmë . Ermali : Atëherë bëjë gati valixhet pasi ata të shtëpisë e dinë se kanë hyr hajnat jo më shumë. Elina: mirë , a do të të ndihmoj me rrobat tua apo jo ? Ermali; jo ska nevoj. U largova dhe shkova në dhomë, hapa të gjitha valixhet dhe po i vendosja rrobat , ku i dihet ndoshta është i mirë ky ndryshim që do bëjmë.
Ermali's POV U ngrita edhe unë të bëja gati valixhet pasi po shënonte vonë. Për 1 orë dhe unë isha gati, u nisa të shikoja se çfarë kishte bërë Elina. Hapa derën dhe çfarë të shihje në dysheme Elinën në mes rrobave duke fjetur si një fëmijë , kishin mbetur edhe pak gjëra të saj për tu paketuar. E mora ngadal në krahë dhe e vendosa në shtrat lehtë , i vendosa edhe ato rroba të dyshemes në valixhe dhe ja edhe rrobat i saj ishin gati. Kur po afrohesha tek dera për të dalur dëgjova Elinët të fillonte të lëvizre dhe të gjëmonte e përgjumur. Elina: Mos më prek , largohu, më lërë , ndihmë, Ermal, Ermmaaal...- u afrove shpejt pran saj , e morra në përqafim dhe i ledhatoja flokët Ermali: Shhh, unë jam këtu , qetësohu , këtu jam me ty.- fatmirësishtë u qetësua por u struk në gjoksin timë dhe më shtrëngoi fort, prita që të flinte edhe pak dhe të mos më dëgjonte kur largohesha.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
