EVERYTHING WILL BE OK

                                    

                                          
She rest with respect and power that her heart holds.
                          
Her name is Jia Xi, 19 years old. Living in the city of Kunlawa and she currently studying at the Inekula University of Kunlawa. She's a Political Science student. Always a top notcher student. A good daughter and a citizen in her country. She has an ineteresting perspective in life. 
                          
***
                          
Nakaupo s'ya sa kanilang sala at nakatuon ang pansin sa balitang kanyang pinapanood.
                          
Naramdaman n'yang may umupo sa may tabi n'ya ngunit hindi n'ya iyon binigyan ng pansin sapagkat masyado s'yang interesado sa balita.
                          
"If you're going to be a leader soon. You must be a good leader to your people, who's willing to sacrifice everything even your own life. I'm not saying that it's okay to me if you died but as much as possible don't die. Protect your country as much as you can. Love your people as much as your people love and respect you. Huwag kang magpapasilaw sa pera at kapangyarihan katulad ng gobyerno natin ngayon." Biglang sambit ng kanyang ama na nanonood din ng balita.
                          
"I promise, Dad." after a long pause she talked. " We just want democratic system not stratocratic system who led by dictatator Gen. Min." She sighed and looked at her dad at niyakap n'ya ito. "I'll be joining the protest dad. Would you let me?" Her dad took a deep breath before giving his feedbacks to his daughter.
                          
"I'll support you in everything 'cause that's what father's do right?" Tumingin ka agad s'ya sa kanyang ama at ngumiti lamang ito sa kanya. She hug her father tightly. " Thank you, Dad. Thank you for always supporting me, for always staying by my side. Thank you for everything."
                          
Her father smiled and hugged her back. "Anything for my daughter." 
                          
Nagpaalam s'ya sa kanyang ama na pupunta muna sa kanyang silid tulugan. Agad n'yang tinawagan ang kanyang dalawang kaibigan na sigurado s'yang papayag na sumama sa kanya sa protesta. 
                          
"Pumunta kayo dito sa bahay bukas at magdala kayo ng mga gamit na magagamit natin." sumang ayon naman ang kanyang mga kaibigan. 
                          
Kinabukasan ay nagsimula na silang magsulat sa kanilang Illustration board at ang kanilang sinulat ay...
                          
"We want Democracy! " 
                          
"We just want Freedom!" 
                          
"We need a leader who can fight with us not who'll kill us!"
                          
While Jia Xi wore a red tshirt that has a three-finger salute. It symbolizes the resistance and solidarity for democracy movements.
                          
Lumapit sa kanya ang kanyang ama at hinalikan s'ya sa kanyang noo.
                          
"Mag-iingat ka anak." tumango s'ya sa kanyang ama at yumakap at sila nga'y tumungo na sa syudad na pagpoprotestahan.
                          
Pagdating nila sa syudad agad nilang nakita ang ibang tao na nagpoprotesta. 
                          
Nakita nila mismo sa kanilang sariling mga mata kung papaano sinabuyan ng mga militar ang mga aktibista ng likidong may kemikal na sa tansya ni Jia Xi ay ito'y Ammonia na nakakapagbigay iritado sa katawan ng tao kapag ito'y lumapat o natapon sa kanilang balat.  Agad nilang dinaluhan ang mga natamaan ng Ammonia at binigyan ang mga ito ng paunang lunas na sadya nilang dinala sapagkat alam na nilang may mga ganitong senaryong mangyayari.
                          
"Maraming salamat sa pag gamot sa sugat ko. Anyways, my name is Angel. And you are?"
                          
"Jia. I'm Jia Xi." sabay abot nito sa kamay ng binibining nagngangalang Angel.
                          
"Salamat Jia." ngumiti lamang s'ya bilang pagsagot dito at lumapit na s'ya sa mga kaibigan n'ya at nagpaalam sa mga nagamot nila na sasali muna sa protesta. Isinuot nila ang hard hat na ibinigay ng mga nagpoprotesta din para daw ito madepensahan ang kanilang mga ulo sa mga posibleng makatama sa kanila. Itinaas nila ang kanilang dala-dalang  illustration board at unti-unting lumapit sa mga nagkukumpulang mga aktibista.