Chapter 26

                                    

                                          
C H A P T E R 2 6
━━━━━⋇⊶⊰♡⊱⊷⋇━━━━━
Nanlaki ang mata ko ng makita si Lovie. Kahit na nakatakip ang mukha niya katulad saakin ay nakilala ko pa rin siya. 
Nakaawang ang mga labing nilingon ko siya. "Tama ba itong nakikita ko?" 
Tumango ito saakin. Itinuon lang namin ang tingin sakaniya. Naglalakad lang ito mag-isa. Ngunit mukhang may inaabangan siya dahil palinga-linga siya sa paligid. 
"Who's she waiting for?" He just shrug. 
"I don't know either." 
Napanguso ako dahil doon. Napaayos ako ng tayo ng makitang may papalapit sakaniyang nakaitim na lalaki. 
At hindi 'nga ako nagkakamali. Dahil lumapit sakaniya ang lalaki at walang sabing hinila niya ito sa wrist. 
Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang pagngiwi ni Lovie na animo'y nasasaktan. 
"Tulungan natin siya." Akmang aalis na ako sa tinataguan namin ng bigla niya akong hilahin pabalik doon. Pinanlakihan ko naman siya ng mata. 
"Don't, hintayin muna natin kung anong pag-uusupan nila." Kumunot naman ang noo ko sakaniya.
Is he really crazy? Maybe later that man will suddenly stab her or he will do something bad. I can't let him go even though 
I'm a little annoyed with her. 
"Don't tell me na-hmpp.." Napatigil na lang ako sa pagsasalita ng bigla niyang takpan ang bibig ko gamit ang kamay niya. 
"Shh, quiet." Sabi pa nito saka nilagay ang hintuturo sa mapupulang labi niya. Napatitig naman ako doon. 
What does that taste like? Is it sweet? sour? or- Wait what did you say!? Oh gosh, you're overthinking again! Please don't think too much, nababaliw ka na eh. 
"What's up, Marky." Napakurap ako ng ilang beses saka tumingin kung saan nangagaling ang boses. 
Napalunok na lang ako ng makitang medyo malapit sila kung saan kami nakapwesto. Binitawan na siya ng lalaki ngunit halatang nagtitimpi ito nang galit dahil tumalikod ito dito. Which medyo humarap siya sa kina pwe-pwestuhan namin kaya agad dumikit saakin si Raven
Pilit akong umiiwas ng tingin upang hindi magtama ang mata naming dalawa, dahil baka manghina ako ng tuluyan. Ngayon pa 'nga lang na magkadikit kami ng katawan ay nangangatog na ang mga tuhod ko paano pa akay kung magkakatinginan kami?
"Fuck shit Lovie! Sinabi ko na gawin mo ang pinapagawa ko! Bakit hindi mo pa ginagawa hanggang ngayon?" Galit na humarap ulit ang lalaki kay Lovie kaya nakahinga ako ng maluwag. 
"Umusog ka," bulong ko dito ng hindi man lang tumitingin sakaniya. Ramdam ko naman na umusog siya kaya nakahinga ako ng maluwag. 
Thank God. 
Malambing na hinagod ni Lovie ang braso ng lalaki upang mapaklama ito. Saka malamlam siyang tinignan. "I will do it. I just take the right time to discredit her." 
My forehead knotted, what did she mean? May sisiraan siya? At kung may sisiraan 'nga siya eh sino naman iyon? Alam kaya ito ni Lovely?
"Kailan pa yang sinasabi mong right time, huh?" Sinusuklay niya nag sariling buhok upang mapakalma ang sarili. 
"I don't know but I-" 
"Fucking shit, Lovie! Gawin mo na bukas! At kung hindi mo gagawin bukas-" Napalunok na lang ako ng makitang hinwakan nito ng marahas ang panga ni Lovie, dahilan para mapatingala si Lovie sakaniya. Mukhang nasasaktan na ito sa ginagawa ng lalaki ngunit hinid siya nagsasalita o ipahalata man lang. 
"-Ako mismo ang gagawa nun. And I will make it worse." He grinned like a crazy man who escaped from the mental hospital, then he violently released Lovie's jaw. Dahilan para mapauyuko lamang si Lovie. 
Ayoko man makaramdam ng awa ay hindi ko maiwasan. I bet Lovely didn't know this. She should know this. 
Akmang kukunin ko na ang phone ko na nasa bulsa ng biglang may humawak saakin sa wrist. 
"Don't, alam ko yang nasa isip mo. Wag mo munang tatawagan ang kapatid niya." Napapikit ako saka pinakalma ang sarili. 
Just calm down Finley, hindi mo siya kailangang sigawan para sabihan. 
Dumilat na ako at inis na tinignan siya. "Are you nuts? Her sister should know this. She has a rights to know this Raven. So, don't stop me."
Inagaw ko sakaniya ang braso ko saka tuluyan ng kinuha nag phone ko. Ngunit inagaw niya saakin ang phone ko kaya agad ko siyang pinanlisikan ng mata.
"Just please follow me." He almost begging to me. I let out a loud deep breathe. 
Gusto ko talagang sabihin ito kay Lovely. Ayokong maglihim sakaniya dahil parang sinasakal ako nito. Ngunit may point si Raven, pero kapatid ni Lovely si Lovie. Dapat malaman niya ito bago mahuli ang lahat. 
"No, I will tell her, whenever you like it or not." Agad akong tumayo saka sinubukungang kunin sakaniya ng phone ko. 
Ngunit hindi siya nagpatalo. Tumayo siya dahilan para hindi ko na maabot ang phone ko na nasa kamay niya dahil itinaas niya iyon. 
Nagmu-mukha akong pandak sa tuwing kasama ko siya. 
"Give it to me!" 
Sumigaw ako. Biglang nanalaki ang mata niya saka dali-daling tinakpan ang bibig ko, ngunit nagpupumiglas ako dito. 
"Shh, baka marinig nila tayo." Umiling-iling lang ako sakaniya. 
"Let me go-hmpp." 
Gusto ko siyang apakan sa pas ngunit hindi ko magawa dahil ang isang kamay niya ay nasa likod ko habang ang isang kamay niya ay nasa bibig ko kaya hindi ako makagalaw ng maayos. 
"May tao ba d'yan?" 
Napatigil ako sa pagpupumiglas ng biglang narinig kong nagsalita ang lalaki. Narinig ko ang mabigat na yabag ng lalaki kaya agad kong nilingon ang pwesto nila. Nanlaki na lang ang mata ko ng makitang palapit na ito sa pwesto namin. 
Binitawan na ni Raven ang bibig ko ngunit hindi na ako sumigaw pa. Sa halip ay nilingon ko lamang si Raven na ngayon ay nakatingin sa gawi ng lalaki. 
"Alam kong may tao d'yan lumabas na kayo!" 
Napatalon na lang ako sa gulat ng sumigaw ito. Hindi ko maiwasang mangilabot dahil sa sigaw nito na para bang anytime ay mananaksak ng tao sa tuwing mababangga siya.
"Aishh! I have no choice." Nanlaki ang mata ko ng sinandal ako ni Raven ng marahas sa pader na kanina ay nasa side lang namin. Kumbaga kung makikita man kami ng lalaki ay nakatalikod kami sakaniya. 
"I'm sorry for this." Nahigit ko ang hininga ko ng bigla niyang dinikit ang hinlalaki niya sa labi ko saka hinapit ang bewang ko at idinikit ang labi sa hinlalaki. 
Halos hindi ako huminga hanggang narinig ko ang yabag ng lalaki na palapit na sa kinapwepwestuhan namin. 
"Sorry," he mouthed. Dahilan para bahagyang nadikit ang labi ko sakaniya. Hindi ako nagsalita. Sa halip ay tumitig lamang ako sa mga mata niya. 
"Tsk, get a room." 
Napahinga na lang ako ng maluwag ng marinig ang yabag palayo ng lalaki. Kaya dahan-dahan niyang inalis ang kamay na nasa bewang ko.