E kush do mendonte që një plumb do ndryshonte tërësisht jetat e dy të rinjëve. Epo ja që mund të ndodhka. Një plumb kryqëzon rrugët e dy njerëzve të panjohur përjetësisht pa dëshirën dhe vendimin e tyre. Çfarë ndodhi dhe si përfundon, për ta kuptuar...
Isha veshur dhe po dilja nga dhoma , pash se Ermali dhe mami i tij ishin ulur dhe po pinin kafe së bashku. Elina: Mirmëngjesi- duke qeshur MamiE: Mirmëngjes, a fjete mirë ? Elina : Po mirë. MamiE : Sa bukur po flinit bashkë - duke buzëqeshur Jam kthyer e kam shikuar shpejt Ermalin , ai veqse po më shikonte , nuk dija çfarë të thoja më vinte shumë turp Elina: po bëjë gati mëngjesin
MamiE: Të lumshin duart bijë , shumë i mirë ishte ushqimi. Tani po ngrihem të shkoj në shtëpi. Ermali: Ja vetëm sa të marr çelësat e makinës dhe erdha. MamiE: Faleminderit bijë jam kënaqur shumë. Elina: Edhe unë u kënaqa shumë, eja përsëri. Ermali : aje gati ? MamiE : po gati.- tek dera u përshëndeta me maminE duke e përqafuar është grua shumë e mirë e dua shumë, kur po e hapja derën doli mamiE dhe teksa po dilte edhe Ermali tha: MamiE : a nuk do pershendetesh me nusen tënde ? Ermali: Ah po- dhe u kthy tek unë duke u afruar të më përqafonte, i ktheva dhe unë përqafimin pasi mami i tij po na shikonte Ermali: më fal por po më duhet- më tha ne vesh dhe unë vetëm i buzëqesha pakëz.
Pasi përfundova pastrimin dëgjova të më bënte telefoni, e morra dhe skishte kush të ishte tjetër pos Ermalit Ermali: Alo. Elina: Po Ermal Ermali: ka një punë urgjente në kompani dhe më duhët të shkoh por nesër në mbrëmje na kan ftuar një kompani tjetër në një festë, duhet të vishesh më solemn nëse nuk ke diqka do shkojm të blejm sot . Elina: Jo skam asnjë veshje për këtë rast, në sa ora do vish të më marrësh. Ermali: Pas dy ore. Elina: Okey , bye Ermali: bye.
Isha gati vetëm po prisja telefonaten e Ermalit.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ja dhe erdhi mesazhi i shumë pritur Ermali: jam shumë afër , dil :) Dhe për dy minuta gjendesha posht por mesa duket Ermali kishte mbërritur para meje. Ermali: Ku do shkojm? Elina: skam ndonjë ide. Ermali: E kam unë një, nuk ka shumë kohë që është hapur ai dyqan por me sa kam parë ka shumë rroba të mira. Elina: okej, për mua ska problem. Gjatë gjithë rruges nuk fliste asnjëri dhe gjithë këtë qetësi e prishte vetëm muzika. Sa situat e keqe dhe prandaj vendosa të prishja qetësin Elina: Si kalove në punë, ishte gjithqka në rregull, shpresoj të mos ket ndodhur diqka e madhe? Ermali: Jo nuk ishte diqka e madhe por nuk mund të zgjidhej pa qenë unë aty. Elina: shumë mirë pra- dhe ja vetura ndaloi me siguri kishim mbërritur.
Me të vërtet ishte një vend shumë i bukur. Punonjësa: Përshëndetje si mund të ju ndihmoj? Elina: Përshëndetje, dua të shoh një fustan që është pak me elegant por jo tepër. Punonjësa: në rregull prisni këtu. . . . . . . . Punonjësa: Mund të vini pas meje të i provoni. U nisëm unë dhe Ermali pas saj dhe na drejto për në një dhomë e cila kishte vetëm në pjesë të vogël të ndar pe perde për tu ndërruar dhe në pjesën tjetër ishte një kolltuk shumë i bukur dhe rreth tij pasqyre, Ermali u ul aty kurse unë hyra për të provuar fustant , ishin të gjithë të varur brenda
