ဖုန်းမျက်နှာပြင်တစ်ဖက်မှ လှမ်းမြင်နေရသော ထိုလူကြီးက ရေချိုးပြီးခေါင်းပါလျှော်ထားဟန်ရှိသည်။ နှဖူးထက်အစင်းလိုက်ကျနေသော ဆံစများ၌ ရေစက်အချို့ ခိုသီးနေသည်။ ရှင်းသန့်သန့်မျက်နှာချောချောကလည်း ခါတိုင်းထက် ပို၍ ဝင်းဖန့်နေသလိုရှိသည်။
“ဆံပင်တွေခြောက်အောင်သုတ်ဦးလေ”
လင်းထက်ပြောလိုက်တော့ ခေါင်းညိတ်ပြကာ ပခုံးပေါ်တင်ထားသော တဘက်ငယ်ဖြင့် ဆံပင်များကို အနောက်မှနေ၍ ခပ်ဖွဖွသုတ်လေသည်။ ထို့နောက် စားပွဲ၌ဝင်ထိုင်ပြီး ဖုန်းကို အရှေ့၌ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် မြင်သာအောင်ထောင်လိုက်သည်။
“ပြောပါဦး အသည်းအသန် ဗီဒီယိုကောလ် ခေါ်ခိုင်းရတဲ့အကြောင်းအရင်း”
လေသံက သိမ်မွေ့ဟန်ရှိသော်လည်း ထိုလူကြီး၏မူပိုင် မျက်မှောက်ကတော့ မသိမသာကုတ်ထားသေးသည်။ တကယ်ကြီး ထိုလူကြီးဟာ လင်းထက်၏ချစ်သူဆိုသောနေရာတွင် ရှိနေခဲ့ပြီဆိုသည်ကို မနေ့ညကရော တစ်နေ့ညကရော လင်းထက်အလူးလူးအလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ရင်ခုန်လို့မဆုံးနိုင်ခဲ့။
“လွမ်းလို့ပေါ့ဗျာ”
လင်းထက် ရုပ်တည်ဖြင့် ရှုတည်တည်ပြောလိုက်တော့ ပြုံးမယောင်ဖြစ်သွားသောနှုတ်ခမ်းများ။ သို့သော် ထိုယောင်တောင်တောင်အဆင့်မှာပင် ရပ်တန့်ကာ အပြုံးတစ်ခုအဖြစ်တော့ ပီပီပြင်ပြင်ဖြစ်မလာ။ သည်လူကြီးဟာလေ...။ ကိုယ့်ချစ်သူကို အပြုံးလေးတစ်ခု စွန့်ကြဲဖို့တောင် ကပ်စေးနဲလွန်းလှသူဖြစ်သည်။ ဖွင့်ပြောသည့်ညကပဲ နူးညံ့ညင်သာခဲ့သော လူကြီးဟာ နောက်နေ့ရောက်တော့ ခပ်တည်တည်နဲ့ သူမဟုတ်သလိုပါပဲ။
မတွေ့ရတာနှစ်ရက်သာရှိသေးသော်လည်း ထိုလူကြီးကို လင်းထက် တကယ်လွမ်းပါသည်။ လောလောလတ်လတ်ရည်းစားရထားသည့် လူငယ်တစ်ယောက်အနေဖြင့် ထိုလူကြီးက လင်းထက်၏အတွေးတို့ကို နေ့နေ့ညညစိုးမိုးနေတော့တာ။ ထို့ပြင် နောက်ဆို ဌာနတစ်ခုထဲ အတူတူမရှိနိုင်တော့ဘူးဆိုသည့်အသိကြောင့်လည်း ပို၍လွမ်းရသည်။
လင်းထက်က အငယ်ဖြစ်ပြီး သတိတရ လွမ်းသလောက် ထိုလူကြီးကတော့ မထုံတက်တေးသာ...။
“မနက်ဖြန်အတွက် အသင့်ဖြစ်ပြီလား”
“ဟင် ဘာကိုလဲ”
ရုတ်တရတ်မေးလာသည်မို့ ဘာကိုဆိုလိုမှန်း နားမလည်။
“မနက်ဖြန် ဖျားနာဆောင်(၁) ကို ဆင်းရမှာမဟုတ်လား၊ လေ့လာစရာရှိတာတွေ လေ့လာပြီးပြီလားလို့မေးတာ”
“အာ...ဖျားနာဆောင်မှာက ကေ့စ်တွေက အများကြီးကို၊ ကျွန်တော်က ဘာကိုသွားလေ့လာရမှာလဲဗျ”
“လင်းထက်နောင်”
“ဗျာ...”
ထုံးစံအတိုင်း အလိုမကျစွာ မျက်မှောက်ကုတ်၍ ခေါ်လာပြန်သည်။
“ကေ့စ်များတိုင်း တစ်ခုမှ လေ့လာမသွားတော့ဘူးတဲ့လား၊ အနည်းဆုံးတစ်ခုရရနှစ်ခုရရ လေ့လာသွားတော့ မင်းအရမ်းတတ်သွားမှာစိုးလို့လား”
“ဟာဗျာ...”
လင်းထက် မျက်နှာမဲ့တော့ ထိုလူကြီးက ခေါင်းတခါခါနှင့် သူ့စာအုပ်ပုံထဲမှ တစ်ခုခုကို ချက်ချင်းထရှာလေသည်။ ပါးစပ်ကလည်းပြောသေးသည်။
“မင်းက ငါလွှတ်ထားလိုက်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူးပဲ”တဲ့။ ထို့နောက် စာအုပ်ပုံထဲမှ သူ့၏မှတ်စုစာအုပ်ဖြစ်ဟန်တူသော စာအုပ်အထူကြီးအားဆွဲယူကာဖွင့်လိုက်သည်။
ယခုမှချစ်သူဖြစ်စမှာ ပထမဆုံး ဗီဒီယိုကောလ်ပြောခြင်းကို စာအကြောင်းသာပြောရန်တာဆူနေသော ထိုလူပျိုကြီးကြောင့် လင်းထက် အော်ငိုပစ်ချင်သွားသည်။
“စာအုပ်နဲ့ဘောပင်ယူလိုက် လင်းထက်နောင်၊ ဖျားနာဆောင်(၁)ကို အလာများတဲ့ ကေ့စ်တွေ ငါပြောပြမယ်၊ လိုက်မှတ်...ပြီးရင် သည်ညအဲ့ခေါင်းစဥ်တွေကို အဓိကလေ့လာသွား”
“ဟုတ်”
မလုပ်လျှင်လည်းမရသည်မို့ နေရာမှထကာ မှတ်စုစာအုပ်နှင့် ဘောပင်ကို ယူလိုက်ရသည်။ ပြီးမှ စာနှင့်ပို့လည်း ရပါရက်နှင့် ထိုလူကြီးဟာ တမင်သက်သက် နှစ်ယောက်လွတ်လွတ်လပ်လပ်စကားပြောရမည့်အချိန်ထဲမှ ဖဲ့ယူသည်။ ဒါမှမဟုတ် ထိုလူကြီးက လင်းထက်နှင့်သူ့အကြား စာမှလွဲ၍ အခြားပြောစရာအကြောင်းမရှိဟုများ ယူဆထားလေသလားမသိ။
“ဖျားနာဆောင်မှာ အများစုက Lung Disease တွေများတယ်၊ နောက်ပြီး Liver Disease တွေလည်းအလာများတယ်၊ အင်း နောက်ပြီးတော့...”
ထို့နောက် ထိုနောက်ပြီးတော့မှအစပြုကာ နောက်နာရီဝက်လောက်ထိ မညောင်းမညာ စာအကြောင်းထိုင်၍ လက်ချာပေးလေသော ဦးဖြိုးစည်လင်းသူ။ အစက ခေါင်းစဥ်တွေပဲပြောပြမည်ဟုဆိုပြီး တကယ်တမ်းကျတော့ ခေါင်းစဥ်တစ်ခုချင်းစီနှင့်ပတ်သတ်သမျှ သူ့၏လက်တွေ့အတွေ့အကြုံများကအစ အသေးစိတ်ပြောလေတော့သည်။ တကယ်ကို သမီးရည်းစား ဗီဒီယိုကောလ်ပြောသည်မဟုတ်တော့ဘဲ ဆရာနှင့်တပည့် စာသင်နေသလို။
နာရီဝက်ကျော်လာတော့ လင်းထက် သည်းမခံနိုင်တော့ပါ။ အရှေ့မှ စာအုပ်တွင်လည်း ဘာတွေလိုက်ရေးထားမိမှန်း မသိတော့။
“ဦးဖြိုးစည်လင်းသူ”
အသည်းယားစွာ ခပ်ကြိတ်ကြိတ်ခေါ်မိတော့ စာရွက်တွေအား တဖျတ်ဖျတ်လှန်နေရင်းမှ ဘာလဲဟူသောသဘောဖြင့် မျက်ခုံးပင့်ပြီး မော့ကြည့်လာသည်။
“သည်စာတွေ ပြီးမှ ကျွန်တော် စာအုပ်ထဲကရှာကြည့်လိုက်တော့မယ်၊ အခု အစ်ကိုပြောလည်း ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမဝင်ဘူး”
“ဘာ...၊ ဘာလို့မဝင်ရတာလဲ”
ထုံးစံအတိုင်း ထအော်သော ထိုလူကြီးကြောင့် လန့်ချင်သွားသော်လည်း ဟန်ကိုယ်ဖို့ကာ အရဲစွန့်ပြန်ပြောလိုက်ရသည်။
“ကျွန်တော်က စာအုပ်နဲ့အေးအေးဆေးဆေးဖတ်မှရတာ၊ အခုလို ပလစ်ပလစ်ပြောသွားရင်မရဘူး”
သူမုသားသုံးလိုက်ပါသည်။ တကယ်က ထိုလူကြီး၏ ပါးစပ်အဖွင့်အပိတ်၊ မျက်တောင်တစ်ဖျပ်အခတ်တို့ဆီ စိတ်ရောက် ရောက်သွားတတ်ခြင်းကြောင့် စာထဲမည်သို့မျှ စိတ်ထည့်မရတာ။
“နေပါဦး၊ ဘယ်သူက ပလစ် ပလစ်ပြောနေလို့လဲ၊ ငါ မင်းကို တစ်လုံးချင်း သေချာပြောနေတာပါ၊ မင်းဘာမင်းသေချာလိုက်မကြည့်ဘဲနဲ့”
လင်းထက် မျက်နှာကိုသိသိသာသာဆူပုပ်ကာ ငြိမ်နေလိုက်တော့ ဦးဖြိုးစည်လင်းသူတစ်ယောက်လည်း ခေတ္တအသံတိတ်သွားသည်။
ထို့နောက် အတန်ကြာမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ။ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ရင်း လက်ထဲမှ ဘောပင်ကို အသာအယာချလိုက်လေသည်။
“ကဲ့ ဟုတ်ပြီ၊ မလုပ်ချင်တော့ဘူးဆိုလည်း ထားတော့၊ ခုနကပြောတဲ့ ခေါင်းစဥ်တွေကိုမှတ်ထား၊ ပြီးရင် မအိပ်ခင်တော့ နည်းနည်းချင်းစီပြန်ဖတ်လိုက် ဟုတ်ပြီလား”
ထိုလူကြီးဘက်မှ အလျှော့ပေးသလိုလေသံမျိုးဖြစ်၍ လင်းထက် စိတ်ထဲကျေနပ်သလိုဖြစ်သွားသည်။
“ဟုတ်”
ထို့နောက် ထိုလူကြီးအား အသေအချာကြည့်ကာ အလွမ်းသယ်ရန် လင်းထက် ခုံပေါ်အကျအနပြင်ထိုင်လိုက်သည်။ ယခုမှ သမီးရည်းစားသဘာဝ ထွေရာလေးပါး သေချာပြောရတော့မည်မဟုတ်ပါလား။
သို့သော် ဦးဖြိုးစည်လင်းသူဆိုသော ထိုလူကြီးကတော့ လင်းထက်၏ရည်ရွယ်ချက်ကို ရိပ်မိဟန်မတူ။
YOU ARE READING
သားဖွားခန်းက ရင်ခုန်သံ(သားဖြားခန္းက ရင္ခုန္သံ)(Complete)
Fantasy👨🏻⚕️ Main Chapter 10 parts After Falling In Love 15 parts🌸
