Keiji'nin yazmaktan daha fazla sevdiği hiçbir şey yoktu, bir süredir aradığı kelimeleri bulamasa bile. Koutarou'nun ise enfes kahveleri ve hayalini gerçekleştirmek için paraya ihtiyacı vardı.
#2 bokuaka 💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tamam, belki etrafa ışık saçmıyorum, parlamıyorum, şeklim şemalim yok, ama gene de insanım, yüreğimle ve fikirlerimle insanım."
İnsancıklar
☕
"Oturabilir miyim?"
Keiji, bakışlarını kitabından kaldırıp gözlerinin altındaki morluklar ve uykulu bakışlarıyla duran Kenma'ya çevirdi, ardından da Kenma'nın elindeki kitaplara.
Dürüst olmak gerekirse, masasını kimseyle paylaşmak istemiyordu.
"Neden? Oradaki masa da boş." Keiji, eliyle boş olan masalardan birini gösterdi.
"Final haftamdayım ve ders çalışmak benim için çok zor ama sen hep çok odaklanmış bir şekilde çalışıyorsun belki ben de etkilenirim senden. Yarın çok önemli bir sınavım var ve geçerli bir not almam gerekiyor." Kenma dediklerini koca bir esneyişle pekiştirdi.
"Pekala, sanırım?" Keiji'nin sesi sorarcasına çıkmıştı. Kenma karşısına geçip oturduktan sonra kitaplardan birini açtı. Keiji'nin gözleri notlara kayarken gördüğü anatomi çizimleri, biyoloji kavramlarıyla kaşları hafifçe havalandı. "Veterinerlik mi okuyorsun sen?"
"Evet," Kenma, Tetsuro'nun getirdiği kahve ile oturduğu yerde hafifçe gerindi. "Açıkçası veterinerlik okumak berbat bir fikirdi."
"Okumak istemiyor muydun?" Keiji ilk defa Kenma'ya karşı meraklanmıştı. Onun sabaha kadar oyun oynayıp eğitime dair hiçbir ilgisi olmayan biri olarak düşünmüştü.
"Kazanmak için pek çabalamamıştım. Ailem böyle istiyordu, bir de" parmağının ucuyla sevgilisini gösterip yüzünü buruşturdu. "Bu ismi lazım değil beni heveslendirmişti." Kenma, Tetsuro yanına oturup gülerken yüzünü daha da buruşturup sandalyesini sevgilisinden biraz daha uzağa çekti.
"Gerçekten zeki biri ama farkında değil, sabaha kadar oyun oynayarak sağlığını ve kendisini riske atsın istemedim." Tetsuro,elini çenesine yaslayıp Kenma'ya baktı hafifçe gülümseyerek. Gözlerindeki ifadeden sevgilisini ne kadar sevdiği belli oluyordu.
"Sen okuyor musun?" Keiji, soğumak üzere olan vanilyalı lattesinden bir yudum daha aldı.
"İşletme okuyorum, Kenma'nın bölümü kadar zor değil." Tetsuro bakışlarını Keiji'ye çevirip küçüğünü neredeyse hiç çaba göstermeden yerine çekti ve elini Kenma'nın saçlarına attı.
Kenma kitabından bir sayfayı açıp uykulu gözlerle okumaya başlarken Keiji de bir Tetsuro'ya bir de Kenma'ya baktı. İnsanların hayatlarını merak eden biri değildi ama Kenma ve Tetsuro o buraya gelip gittikçe sık sık karşılaştığı kişilerdi ayrıca pek kötü kimselere benzemiyorlardı. En azından Keiji'yi strese sokmayan sayılı kişilerdendi bu ikili.
