Kapitulli III

                                    

                                          
 I gjithë trupi im po dridhej tani kurse truri më ishte bllokuar në këtë moment vetëm e shihja Ermalin nën të cilin ndodhesha une dhe e vetmja gjë që mendoja tani ishte fatin që kisha që Ermali kishte rastistur të ndodhej pran meje në këto momente për ndryshe trupi im do ishte u mbuluar nga gjaku. Pasi kaluan disa sekonda që për mua ishun dukur si vite, zhurmat ishin ndalur dhe Ermali filloj të më lironte dhe të largoheshim nga njëri-tjetri , pasi shikuam mirë vërejtëm se nuk kishte më asgjë, por kur u ktheva mga Ermali për te falenderuar pash se ishte mbështetur në makinen e tij dhe mbante me dorë pak më posht se zemra , nga aty rridhte gjak dhe thujse e gjithë maica e tij kishte humbur ngjyren e saj të më parshme dhe ishte kthyer në të kuqe. Kur e pash në atë gjendje unë menjëherë u alarmova, u afrova pran tij e shqetësuar:
Unë: A je mirë , çfarë ndodhi ??
Ermali: Mos u shqetëso , vetëm po më duket se mora një plumb - mezi e thotë duke rënkuar.
Unë: Tani do e thërras ambulancën - thash duke u dridhur , mezi morra telefonin tim dhe thërrita ambulancën.
Unë: Përshëndetje , ju lutem më shpejt një ambulanc në rrugën ***** është një i plagosur - thash duke u dridhur dhe duke i mbajtur plagen Ermalit
Kur e ndala telefonin pash se Ermali kishte mbullur syt në këtë rast u alarmova edhe më shumë pasi edhe kisha njohuri si mjeke duhej menjëherë ta zgjoja. Në këtë rast e mora Ermalin e mbështeta në gjoksin tim dhe i mbaja plagën me dorë në të njejtën kohë mundohesha ta zgjoja por e kotë. Nuk vonoi shumë dhe u ndëgjua sirena e ambulancës. Shumë shpejt pa e kuptuar unë fare nga stresi dhe frika që kisha për Ermalin e pash se ndodheshim rrugës për spital. Po i jepnin ndihmen e parë dhe unë nga keqardhja që kisha për të i mbaja dorën dhe në të njejtën kohë dridhesha. Disa minuta para se të mbërrinim në spital pulsi i tij filloi të binte atëherë isha gati edhe mua të më binte të fikët, me njërën dorë i mbaja dorën dhe i shtrëngoja kurse me tjetrën fëtyrën , në të njejtën kohë i thosha :
Unë: të lutem , qëndro këtu , zgjohu , Ermallll , të lutemmmm - në atë moment ndjeva që më shtrëngoi pak dorën dhe mjekët than se pulsi iu stabilizua. 
Në atë moment mu kujtua që të lajmroj familjarët e tij, morra telefonin e tij nga xhepi dhe fatmirësisht e kishte pasur  pa kod...