Kapitulli II

                                    

                                          
Kthimi në shtëpi sot ishte shumë i qetë dhe i këndshëm pasi kishte shumë numer të vogel të makinave dhe ky mot i mirë jepte një pamje shumë të mahnitshem të Prishtinës.
Përsëri truri im kishte fluturar në mendime por papritmas një zhurmë më largoi nga këto mendime, kur çfarë të shihja dikush më kishte goditur me makinë, si duket sot nuk ia qellova duke menduar se do kisha një ditë të mirë. Kur dola nga makina pash se nuk kishte shumë dëmtime në makinen time por përsëri nervat e mia kishin filluar të acaroheshin, papritmas dëgjova përsëri një zhurmë të lehtë e cila vinte nga mbyllja e deres së vozitesit të makines tjetër. Kur ngrita koken pash një djal sa unë në moshë që më dukej shumë i njohur por truri imë nuk mund ta përceptonte saktë. Ai ecte duke u afruar më shumë tek unë.
                          
X: Më fal , nuk  isha me koncentrim të plotë në vozitje , do të të paguaj dëmin e plotë pa problem.
Unë: Në rregull por më mirë flit edhe një herë me babin timë. - ai vetëm pohoj me kokë dhe unë nxorra telefonin tim , thirra babin dhe i sqarova situaten dhe më pas i kalova telefonin atij. Sapo ia dhashë telefonim ai ne fillim të bisedes si duket e njohu babin timë dhe filloi duke buzëqeshur.
X: Po po pa problem e di lokalin tënd, jo jo ska diskutim kjo punë nesër do ti sjell parat, jo jo jo dëmin e kam bërë unë , në rregull shihemi nesër , diten e mirë.- sapo më kaloi telefonin përsëri unë vendosa telefonin në vesh dhe vazhdova biseden me babin duke u larguar disa hapa nga ai.
                          
Babi: Hei , po a e di kush është aj moj ??  - unë u qudita nga kjo pyetje pasi edhe mua më dukej i njohur.
Unë: Jo o babi po ta njihja nuk do të telefonoja , kush qenka ky ? 
Babi: Po Ermali moj , djali i kunatit të tezës tënde . - tani mu kujtua se kush ishte, këtë e kisha parë në fotot familjare të tyre në rrjetet sociale.
Unë : Ahaaa, tani po më kujtohet, në rregull atëherë se isha duke ardh në shtëpi po ja që ndodhi , shihemi atëher në mbrëmje se po nisem .
                          
Tani mu kujtua mua përse më dukej që e kisha parë më heret diku. Ndal telefonin dhe u afrova prap tek ai. 
                          
X: atëherë tash po e di kush je , më vjen keq që u njoftuam në këtë mënyrë, për dëmtimet mos e ke problem do i paguaj të gjitha nesër , jam marr vesh me babin tënd.
Unë: në rregull ska problem , shyqyr të dy jemi mirë :) 
Ai më zgjati dorën 
X: Ermali 
Unë: Elina , më vjen mirë - në atë moment që po largonim duart për të vazhduar në rrugët tona u dëgjuan disa të krisura armësh  dhe për një sekond kam par vetën në tokë të mbuluar nga Ermali, ai më kishte kapur dorën shpejtë më kishte tërhequr afër tij dhe më kishte mbuluar me trupin e tij duke u ulur në tokë.