Aller au contenu

vilmeus

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « evilmer » avou l’ dobe cawete « -eus » avou sbetchaedje di : del prumire voyale.

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin evilmeus
femrin padrî evilmeuse evilmeuses
femrin padvant evilmeuse evilmeusès

vilmeus omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. (mot d’ medcén) gråve tot djåzant d' ene malådeye.
  2. (mot d’ medcén) ki riskêye di s' evilmer.
    • Ene vilmeuze plåye.
  3. (botanike) (no d’ biesse) ki pout stitchî do pwezon.
  4. (tchimeye) ki pout nure ou touwer s' on l' home.
  5. ki cdjåze todi les ôtes, k' on hante evi avou.
    • il est si si vilmeus dai!
    • ene vilmeuse critike.
  6. (imådjreçmint) (belès-letes) k' adjixh come on pwezon avou les djins.
    • Mins l’vilmeûse mètchanceté, qui s’ècråhe di nos plåyes
      S’ènûl’reût-st-èl vapeûr qui montr’eût dès bouyon,
      Et tot r’toumant so l’tére, èle î sèm’reût pés qu’måy
      Li hayîme di l’Amoûr qu’on s’deût inte vrêys Walons— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.170.

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
gråve tot djåzant d' ene plåye
ki riskêye di s' evilmer
k' a do pwezon
ki pout nure ou touwer s' on l' home
k' adjixh come on pwezon avou les djins