Aller au contenu

riyote

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « riy- », bodje A do viebe « rire » avou l’ cawete « -ote ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
riyote riyotes

riyote femrin

  1. pitite riyotreye.
    • Taper ene riyote.
  2. djonne feye (u djonne djin) ki reye tofer (po on ptit rén).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
pitite riyotreye

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin riyote riyotes
femrin padrî riyote riyotes
femrin padvant riyote riyotès

riyote; (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. Pårticipe erirece, eployî come addjectif omrin, do viebe : ki reye åjheymint, k' e-st al djoye.
    • Li djonnesse est riyote, tot lyi dût, tot l’ assaetche,
      Et cwand dj’ esteu djonnea, rén n’ mi fjheut rescoulerJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.25, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
riyote