Aller au contenu

pårlaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « pårler » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
pårlaedje pårlaedjes

pårlaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « pårler ».
    • A tos les vîs ki dins l’ pårlaedje
      Si leyèt åjheymint ndaler
      Dj’ elzî di dins m’ bea lingaedje
      Våt mî s’ taire ki d’ må cåzer. — F. Vanuffel (sourdant a recråxhî) (fråze rifondowe).
    • Li Cossey di l’ Urope a metou so pî li Påye Uropyinne des Lingaedjes Dilérins pask’ on s’ a rindou conte k’ gn aveut des pårlaedjes k’ estént a schape di disparexhe. Jean-Luc Fauconnier (fråze rifondowe).
    • Françwès Loriaux aveut fwait ene tchanson avou tos vîs mots walon, et l’ lomer : « pårlaedje congolès ».

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]