mansuétude
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| mansuétude | mansuétudes |
mansuétude femrin
- amiståvisté, lårdjesse d’ idêye.
- Je dis ce que je pense, en homme que le Seigneur, dans sa mansuétude, a rendu fiable. — ratournaedje del prumire lete sint På ås djins d' Corinte.
- Mins dji di çou k' dji pinse, come ene djin ki l' Signeur, dins si lårdjesse d' idêye, a rindou fiyåve.
- Il a beaucoup de mansuétude envers nous.
- Il est plin d' amiståvisté avou nozôtes; (avou candjmint di stîle po l’ sintake) avou nos, il a des lådjès mantches.
- Je dis ce que je pense, en homme que le Seigneur, dans sa mansuétude, a rendu fiable. — ratournaedje del prumire lete sint På ås djins d' Corinte.