Aller au contenu

hårcot

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje neyerlandès « hark » (rustea), avou l’ cawete « -ot »

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
hårcot hårcots

hårcot omrin

  1. (usteye) grand rustea avou des dints disca 25 cm longues, metous d' on seu costé.
    • Li hårcot po mete l' ansene dins les royes di canada, les dints estént fwaits avou des picårds Motlî d’ Tchonveye (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • On pingnîve li fåde å hårcot Motî d’ Cerfontinne (fråze rifondowe).
    • Les sårteus avént des hårcots po ramasser les coxhes dins les sårts divant d' dihawer Båze di dnêyes di l’ Årdene nonnrece (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • Gn aveut ossu des hårcots ås gurnouyes Motî d' Bive (fråze rifondowe et rarindjeye).
    • Les piyotcheus avént des hårcots po råvler inte les beyes, et rsaetchî les balasses sol costé Henri Lepage (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

(minme sourdant etimolodjike)

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C8, R13

Ratournaedjes

[candjî]
rustea avou des grands dints d' on seu costé