Aller au contenu

ehin

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje vî francike * « hatjan » (haeyi); racuzinåve avou l’ vî francès « ohi ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ehin ehins

ehin omrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. mwais trait d' caractere d' ene djin.
    • Il esteut minme contin, a çou k’ on dit,
      D’ aveur tos les ehins, a pô d’ tchoi près — Maurice Roland (fråze rifondowe).

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
måva costé d' ene sakî

Sourdants

[candjî]

Etimolodjeye: E1