Aller au contenu

aire

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye 1

[candjî]

Tayon-bodje latén « area » (plate plaece).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
aire aires

aire femrin

  1. daegn, plaece bén plate : aire di gregne, aire di fåde
  2. coûtivé platrê. Loukîz a Belaire.
  3. assonrêye plaece (so ls otovoyes, evnd.) : aire di discrandixhaedje.
Parintaedje
[candjî]

aireye

Omofoneye possibe
[candjî]
  • air (gaz et manire d' esse)
  • r (no del lete)
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.

Etimolodjeye 2

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
aire aires

aire femrin

  1. loumire k' aparexhe sol roye di cir timpe å matén, djusse divant ki l' solea n' divegne veyåve.
  2. ci moumint la do matén.

Ratourneures

[candjî]
  1. ås aires
    • Mins s’ tot nos qwite, moûrt ou s’èdwèm,
      l’ome èst la qui n’ pièd′ nin corèdje.
      Li tére lî d’meûre. Ås-aîres dè djoû,
      plin d’èhowe i s’ mèt′ a l’ovrèdje
      Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, Li tchèrwèdje.
Parintaedje
[candjî]

aireur, airyî

Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :