adjinçner

Walon (Rifondou)

Tayon-bodje latén « genitus » (skepyî), l’ betchete « a- » (ki fwait fé l’ accion) avou l’ dobe cawete « -ner » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.d͡ʒɛ̃s.ˈne/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.d͡ʒɛ̃s.ˈne/
Ricepeures : adjinç·ner

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	adjinçnêye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	adjinçnez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	adjinçnans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	adjinçnêynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	adjinçnêyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	adjinçnéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	adjinçnêye
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	adjinçné
Ôtes codjowaedjes	come tchicter

mete po k' ça våye.
- Èn ovraedje k' est må adjinçné n' ténrè nén — D.T.W.
- C' est ene afwaire k' a stî må adjinçnêye.
- I n' a nén s' parey po-z adjinçner ene fiesse — D.T.W.
monter boket après boket, basti.
- Djåke, po k’ on djowe si pîce, adjinçnêye ene ariole. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Pasquèye », 1922, p.107 (fråze rifondowe).
- Loukîz Noyé, in' ome djusse, il a st ovré po adjincener si-åtche — Jean Bosly, ratournant L' imitåcion d' Djezus-Cri.
- D’on côp d’ pôce, Dièw aveût adjins’né èt adièrci tot : l’air, l’êwe èt l’ tére, lès djins èt lès bièsses, li solo, Ii steûlî èt l’ bêté, èt lès feumes — Arthur Xhignesse.

s' arindjî, si mete (d' ene boune ou d' ene mwaijhe façon)
- Çoula n' s' adjinçnêye nén bén.
si moussî, fé s' twelete (d' ene boune ou d' ene mwaijhe façon)
- I n' a nou toûr po s' adjinçner.

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

mete po k' ça våye

monter, texhe, basti ene sacwè