Catule

Catule, di s' vraiy no, Gaius Valerius Catullus, c' esteut on scrijheu romin.

Il a scrît des powinmes d' amour, nén pikés des viers.

Dins les belès-letes e walon

Dins «Et l' nute s' a stindou», les troes persounaedjes ki s' resconternut sol batea (li scalot, li mwaisse persounaedje, Emile Colot, et l' feye do mwaisse sôdår ki fwait l' voyaedje avou s' pa) recitnut do Catule.

Egzimpes di powinmes

I.

Cwand ele si coloûte,
Et ranxhner totoute
Respondoz a m’ kesse,
Wice vont ele, ses caresses ?

II.

A rapåjhî l’ håsse ki mi strind
Avou vos, dji ratind,
Dji rawåde li grande fiesse
Po distcherdjî m’ cour di s’ tristesse

III.

Vicans, abeye, inmans nos
Les cis ki nos l’ espaitchèt, c’ est des sots
Dinez mu meye betches et co cint
Adonpwis, meye-z ôtes, et co on cint
Et des meyes et des rameyes et des cints et des racints.
Et cwand nos serans-st avnous a dijh meyes,
Nos les alans maxhî po-z è piede li conte,
Po k’ les tigneus ni nos polnuxhe rén rprotchî
Å discovri ki nos nos avans betchî et rabetchî.

IV.

Vos, m’ binamé, dji vos vôreu cåzer
Pocwè veyoz vs voltî ene harote,
Ki boerlêye, tote nute dins vosse tchambe
Emey les ôlmints et les sint-bon
Et les cafougnîs cosséns.
Et vos vijhéns ôre ces bruts la d’ boute et rexhe,
Et les crînmints do lét ki zoupele.

V.

Oufti ! Dj’inmreu, doûce djonnete,
K’ a meynute, vos m’ priyrîz e vosse tchambe,
Sins mete li loket a vost ouxh,
Sins skifter evoye divant ki dj’ n’ intere.
Ratindoz m’ påjhûlmint,
Presse a-z esse siervowe, nouv côps d’ ran,
Et sins ratinde k’ i djale, ca, enondé,
Li panse plinne, dji so ddja cåzu dismoussî,
Sins cazake et sins camizole.