Vloanderngouwe
De Vloanderngouwe (Latyn: Pagus Flandrensis), was e sôorte provincie, mo klinder, ounder de Frankn. ’t Was de streke round Brugge en de kust tusschn den Yzer en ‘t Zwin met de stadjes Tourout, Gistel en Oudnburg.
Round 650 kwoamn d’r Iersche missionoarissn preekn in ‘t municipium Flandrense en in de levensbeschryvienge van Sint-Eligius, de Vita sancti Eligii (ca.590-660), wast er vo d’n eeste ki sproake van de Vloanderngouwe.
’t Gebied zou mo loate beweund gewist zyn. Da kwam deur d’oarme moerassige ground en omdat er ossan gevoar was vor overstromiengn. De duunn wierdn deur de Duunkerke II transgressies geregeld overstrôomd en ’t moerassig land (nu ’t poldergebied) dat ounder ‘t zeepeil lag, wierd overspoeld. ’t Wierd e streke van slikke en schorrn.
‘t Gebied buutn d'Ezelpôorte van Brugge wierd de Vloamingoek genoemd. Die platsnoame (ôok de Vloamingstroate, de Vloamingpôorte en de Vloamingdam) verwyst no d’ôorsprounkelikke Vloamiengn, de beweuners van ‘t schorregebied an d’overstrôomde kust. Vloaming en Vlams zyn ofgeleid van flâm, ‘n Ingveoonsche vorm van ’t Germoansche flauma, da betekent overstromienge, overstrôomd land, slykland en past dus goed by ’t Vlams kustgebied da tusschn de derde en d’achtste eeuwe twi kis per dag overstrôomde deur de Nôordzêe.
De droge schorreground was ollene mo goed vo schoapn ip te kweekn. Deur de wulle is de loatere loaknindustrie in de streke tout bloei gekommn.
Round 800 krêegn de Forestiers vele te zeggn. Karel den Grôotn gaf de Vloanderngouwe in lêen an forestier Lyderic, heer van Oarelbeke. Zyn ipvolgers woarn Inghelram en Audacer, die de voader was van Boudewyn met den Yzern Oarm.
843 was ’n importent joar vor Europa. Deur ‘t Verdrag van Verdun wierd ’t Ryk van Karel den Grôotn verdêeld ounder z’n drie klêenkinders. Karel den Kletsn krêeg West-Francië (Frankryk van nu met de Vloanderngouwe). Boudewyn met den Yzern Oarm most de Vloanderngouwe, die uutgroeide tout ‘t Groafschap Vloandern, verdedign teegn de Vikings en je was den eestn groaf van ’t Groafschap.