tuf

Oʻzbekcha (uz)

tuf I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

tuf

Etimologiyasi

und. s. 1 Tupurganda hosil boʻla-digan tovushni bildiradi. Nasva

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ nasiba] tortib kelib qolsa Ahmadjon, Haq, tuf, deb tupuradi yuzingga. "Yusuf va Ahmad" .

2 etn. Koʻz tegmaslikni istab aytila-digan soʻz. ◆ Anzirat xola uning bolasiga hava-si kelib, oʻrnidan turib, bolani qoʻliga oldi: - Tuf, yomon koʻzdan saqla, muncha ham doʻmboq, muncha ham oppoq! A. Muxtor, „Opa-singil-lar“ .

Tuf deb (yoki tuflab) tugmoq Topganini yigʻmoq, toʻplamoq. ◆ -Nusratbek topganini tuf deb tugayotgan boʻlsa kerak, — dedi yuz-lari qip-qizil, dumaloqqina sherigi uni quv-vatlab. S. Nurov, „Narvon“ . Yuziga tuf demoq (yoki tuflamoq) dagʻl. Haqorat ifodasi si-fatida betga qarab "tuf" demoq. ◆ Sagʻirning haqi menga emas, mening haqim sagʻirga oʻt-masa, yuzimga tufdeng.. P. Tursun . Oʻqituvchi.

tuf II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

tuf

Etimologiyasi

ital. tufo < lot. tofus — gʻovak tosh

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

geol. Qurilish materiali sifatida yoki boshqa maqsadlarda ishlatiladigan gʻovak, rangdor togʻ jinsi (vulqon otilishi mah-suli yoki issiq buloq choʻkindisi sifatida hosil boʻladi). ◆ Tuf koʻp asrlardan buyen fa-qat qurilish materiali hisoblanar edi. Endshshkda esa bu toshdan original gazlama tayyorlanmoqda. Gazetadan .

Antonimlari

ТУФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

tuf
межд.
тьфу; ◆ tuf demoq 1) плевать, выплёвывать; 2) сказать «тьфу-тьфу»; ◆ tufde, koʻzing tegadi, kasofat! (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») Скажи «тьфу-тьфу», а то сглазишь, холера!